අපිට මොකට සිංහල?

මේ ළඟදි අපි හිටපු තැනකට ආවා සුදු මහත්තයෙක්. එයා රේඩියෝ ගැන හොඳින් දන්න කෙනෙක්. අපි එයාගෙන් ඇහුවා..ඔයා අපේ භාෂාව ගැන මොකද්ද හිතන්නෙ කියලා. එයා කීවා ඒක හරිම අපූරු භාෂාවක් කියලා. ඉතින්. අපි නිකමට වගේ ඇහුවා අපේ භාෂාව ඉගෙන ගන්න හිතේ කැමැත්තක් එහෙම තියෙනවාද කියලා. එතකොට ඒ මනුස්සයා කියපි... අපෝ මට ඔය භාෂාව ඕනෙ නෑ කවදාවත් ඒක ප්‍රෙයා්ජනවත් නෑ කියලා. අපි පුදුම වුණා. අපි ඇහුවා ඇයි එහෙම කියන්නෙ කියලා. මේ රටේ සිංහල බෝඩ් වලට වඩා ඉංග්‍රීස් බෝඩ් තියෙද්දි, සිංහල පොත පතට වඩා ඉංග්‍රීසි පොත පත තියෙද්දි, අමාරුවෙන් ම හරි හැමෝම මාත් එක්ක මගේ බසින් කතා කරද්දි මට මොකටද සිංහල? අපිව සීතල වුණා.

මේ රටේ හෝටල් , ඔක්කොම දේවල් පිළියෙළ කරලා තියෙන්නෙ අපේ ක්‍රමයට. ඕගොල්ලන්ගෙ කඩ වල වැඩියෙන් තියෙන්නෙ අපේ ආහාර පාන. ඔයාලාගෙ කෑමක් ඔයාලාට මේ රටේ හොඳ කඩයකින් හොයාගන්න අමාරුවුණාට, අපේ ආහාර පාන ඇති වෙන්න තියෙනවා. ඉතින් අපිට මොකටද? ඔයාලාගෙ දේ ඉගන ගෙන.

ඔයාලාගෙ සිරිත් විරිත් අපිට වැඩක් නෑ. ඔයාලත් බලන්නෙ හැන්දෙන් ගෑරුප්පුවෙන් කන්න. අපි නටන විදියට නටන්න. අපි ඉඳගන්න විදියට ඉඳගන්න. ඉතින් අපිට ඔයාලාගෙ සිරිත් වැඩක් තියෙනවාද?

අපි කවුරුත් සද්ද නැතිව අහන් හිටියා. අන්තිමට හැමෝම නිතර විහිලු කරන රොබින් මහත්මයා කියපු දේ හිනාවකටම බාර අරගෙන වැඩ වල යෙදුණා. ඒත් මේක හිනාවෙන්න පුලුවන්ද කියලා මම ටිකක් කල්පනා කළා. අපි ඔහු එක්ක හිනා වුණේ අපි අපිටම නේද?

බලන්න අපේ දැන්වීම් බෝඩ් සිංහලෙන් නොලිව්වත් ඉංග්‍රීසියෙනි ලියනවා. අපේ අම්මලා ළමයිව ඉස්සල්ලාම දාන්නෙ ඉංග්‍රීසි ඉගෙන ගන්න. දරුවා සිංහලට වඩා ඉංග්‍රීසි වලට ලකුණු ගන්නවා නම් හුඟක් අම්මලා කැමතියි. ඉංග්‍රීසි නොදන්න අම්මලා වචන දෙක එකතු කර කර තමන්ගෙ දරුවන්ට ඒ භාෂාව උගන්වන්නෙ, දරුවට ආදරයට. හේතුව .. එකම හේතුව ඉංග්‍රීසි ජාත්‍යන්තර භාෂාව වීම.

වෙන රටවල් මේ සංකල්පයෙන් මිදිලා හුඟක් කල්. ඒත් පරගැති බවෙන් මිදෙන්න බැරි අපි තවම ඉංග්‍රීසි තියා ඉන්නෙ පළවෙනියාට. රාජ්‍ය භාෂාව සිංහල වුණත් වැඩි ලියකියවිලි ප්‍රමාණයක් ගැහෙන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන්. අපි කාටත් ඇත්තටම සිංහලට වඩා ඉංග්‍රීසි පුලුවන්. මම කියන්නෙ ඇත්ත. සිංහල හෝඩියෙ අක්රු කීයද ඇහුවොත් පස්දෙනෙක් දෙන්නෙ උත්ර පහක්! ඒත් ඉංග්‍රීසි හෝඩියෙ අකුරු කීයද ඇහුවොත්? ඔබ උඩ පැනලා කෑ ගහයි.. විසි හයායි කියලා. එහෙම නේද?

සිංහල මිනිස්සුන්ගෙ ශ්‍රීලංකික වෙබ් ජාල, බහුතරයක් තියෙන්නෙ තනිකර ඉංග්‍රීසියෙන්. අඩුම තරමෙ මේ හැම වෙබ් ජාලයකටම සිංහල පැත්තක් හෝ තියෙන්න ඕනෙ. එතකොට ජාත්‍යන්තරය සිංහල භාෂාවෙ අකුරක් දැක්කොත් මෙය සිංහල අකුරක් කියලා පහසුවෙන් හඳුනා ගන්නවා. දෙමළ අකුරු ඕනෙම තැනක දැම්මාම, හුඟක් අයට පහසුවෙන් අඳුරගන්න පුලුවන්.. දෙමළ දන්නෙ නැතත්. අපි ටිකක් කල්පනා කරලා බලමු... අපි හිතන අපි පතන, අපි ට වේදනාව දැනෙන කොට අපිට සතුට දැනෙනකොට ඉස්සෙල්ලාම මුවින් පිටවෙන භාෂාව. සිංහල.. එහෙම නේද? අපි සංහල බ්ලොග් කරුවො. යාලුවෙ අපි හැකි තරම් සිංහල ව්‍යාප්ත කරමු.

පසුව ලියමි.

මේ ළඟදි සැලෝන් එකට ගිය වෙලාවෙ තරුණ අක්කා කෙනෙක්, සිංහල අක්කා කෙනෙක් ඇහිබම ගලවනවා. එයා ඇහි බැම ගලවන ගලවන පාරට, aaugh....aaugh  කියලා කෑ ගහනවා. ආවුජ්, ආවුජ් ගාද්දි මගෙත් ඇඟ හරි වැටුණා. කොහොම හරි, පස්පාරයි කිව්වෙ.. ඒ අක්කාගෙ හක්ක පැන්නා. සරලව ඒක හදාගත්තා මං හිතන්නේ... ඒත් ඒක දාන්න සෑලෝන් එකේ ත්‍රෙඩිං කර කර හිටපු ළමයා උදව් කළ වෙලාවෙ. හක්ක නියම තැනට වැටුණ ගමං ඒ අක්කාට කියවුනේ... අවුජ් නෙවෙයි.. අම්මේ කියලා.... තවත් අපිට මොන කතාද?




Helabasa by Neranji Ekanayake

බස් රේඩියෝ බ්ලොග් සතිය වෙනුවෙන් ලියන ලද ලිපියකි