මහ පොළවේ ඉඩ නැති නම් වලාකුළකට යමු

8/24/13

-223- පහේ ජීවිත


පුංචි නංගියෙ පුංචි මල්ලියෙ,

මේ ලියුම ලියන්නෙ ඔයාට හෙට ශිෂ්‍යත්වෙ නිසයි. ඔයාලා දාන්නවාද? මමත් මීට අවුරුදු 14 කට කලින් ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ ලිව්වා. අපි ලියපු කාලෙත්, ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙට ලොකු තරඟයක් තිබුණා. අපිට ශිෂ්‍යත්ව පන්ති පටන් ගත්තෙ, 3 වසරෙ ඉඳන්. ඇත්තටම  මම නම් ශිෂ්‍යත්වෙ ලිව්වෙ ආසාවෙන් නෙවෙයි. මට එදා ඒක කරදරයක් කියලා දැනුණෙ.
ගමේ ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙලා ටිකක් හරි හොඳ ඉස්කෝලෙකට පැන ගන්න..  තමයි අම්මලා මාව ශිෂ්‍යත්වෙට අරන් දිව්වෙ. ඒ අම්මලාගෙ හැටිනෙ.

ඔයා දන්නවාද? මම ඒ අවුරුද්දෙ අපේ ඉස්කෝලෙ වැඩිම ලකුණු ගත්තා. මම ඒ සතුට සම්පූර්ණයෙන්ම මගෙ අම්මාට දෙනවා. මොකද ඒක අම්මාගෙ විභාගයක් නිසා.

මම මේ ලියුම ලියන්නෙ මං ගැන පම්පෝරි ගහන්න නෙවෙයි. පුංචි ඔයාලාට විභාගෙට යන්න කලින් පොඩ් අවවාද ටිකක් දෙන්න.

පුංචි ඔයාට හම්බෙන ප්‍රශ්න පත්‍රයෙ විභාග අංකෙ හරියට ලියන්න . ඒක තමා වැදගත්ම දේ. නැත්තම් ඔයාගෙ ප්‍රතිඵල වෙන කෙනෙක්ට ලැබෙයි.


මුලින්ම ලේසි ප්‍රශ්න වලට උත්තර ලියලා. අමාරු ප්‍රශ්න වලට  පස්සෙ උත්තර ලියන්න. රචනාවක් ලියද්දි. මාතෘකාවට ගැළපෙන්න වාක්‍ය ලියන්න. අනේ මට ඒක බැහැයි කියලා හිතන්නවත්, එකපාරට  බය වෙන්නවත් එපා. ප්‍රශ්න පත්‍රය කියන්නෙ තවත් එක කඩදාසි කොළයක්. අනික ආදර්ශ ප්‍රශ්න පත්තර, පරණ ප්‍රශ්න පත්තර ඔයා කරලා තියෙනවානෙ. දන්නවාද? හෙටින් පස්සෙ ඔයා ලියන මේ ප්‍රශ්න පත්තරයත් තවත් එක පරණ ප්‍රශ්න පත්තරයක් විතරයි.

ඉතින් ඔයා ලංකාවෙම පළවෙනියා වෙන්න හිතාගෙන විභාගෙට ලියන්න ඕනෙ නෑ හොඳඳ. හොඳටම ලියන්න. ඔයාට පළවෙනියා වෙන්න වාසනාව තියෙනවා නම්, ඒක වලක්වන්න කාටවත්ම බෑ.

අමතක නොකර ප්‍රශ්න පත්‍රයට ලියන ඉලක්කම් පැහැදිළිව ලියන්න. ඉංග්‍රීසි දෙමළ වචන වල  D B අකුරු වල පැති මාරු කරගන්නෙපා. සිංහල අකුරුත් පැහැදිළිව ලියන්න.
කොච්චර අමාරු වුණත්, කාගෙන්වත් කොපි කරන්න යන්න නම් හිතන්නවත් එපා. විභාගෙට ලියන්න ඉඳගත්තාට පස්සෙ යහලුවො කතා කරන දේවල් අහන්න යන්නත් එපා.

විභාගෙට කලින් දවසෙ හොඳට නිදා ගන්න. පස්සෙ හොඳට පහුවදා ඇහැරිලා.. ඔයාගෙ ආගම සිහි කරලා. හොඳට ගුණ දෙයක් කාලා. ( කිරිබත් වලට නිදිමත එයි කියලා අම්මාට කියන්න. ) පරිස්සමට අම්මා හෝ තාත්තා එක්ක ගිහින් විභාගෙ ලියලා එන්න. විභාගෙට කලින් ආගම සිහි කරලා. අම්මාට තාත්තාට වැඳලා යන්න.

විභාගෙන් පස්සෙ හමුවෙන සුන්දර සෙල්ලම් කාලය ගැන, විභාගෙ වෙලාවෙ හිතන්න එපා හොඳඳ!

ඔයා හොඳට පාඩම් කළා නම් ඔයාට හෙට විභාගෙ හොඳටම ලියන්න පුලුවන්.  ශාන්ති කර්ම, කොඩිවැල්, සෙත් කවි, පූජා වට්ටි, කපු මහත්තුරු තබා දෙවියන්ට බුදුන්ටවත් බෑ ඔයාව බලෙන් විභාගෙන් පාස් කරන්න.

ඔයා පාඩම් කළ විදිහට සහ ඔයා විභාගෙට ලියන විදිහට දෙන්න පුලුවන් උපරිම ප්‍රතිඵලය ලැබෙයි. ඉතින් අපි ඒක මැදහත් සිතින් බාර ගමු. මොකද එක විභාගයක් කියන්නෙ ජීවිතය නෙවෙයි. ශිෂ්‍යත්වෙ ෆේල් ගොඩක් අය විශ්ව විද්‍යාලෙ ඉන්නවා. විශ්ව විද්‍යාලෙ නොගිය ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් ගොඩක් අයත් ඉන්නවා. විශ්ව විද්‍යාලෙ යන්න බැරි වෙච්ච හොඳ රස්සාවල් කරන අයත් ඉන්නවා.

කොහොම වුණත් ඔයාට බුදුසරණයි!!

මීට ආදරණීය
නෙරංජි අක්කා.

8/20/13

-222- ඇහෙන මානෙකට

කාලෙකින් ලියනවා වගේ හැඟීමක් දැනුණත්, එහෙම නෑ කියලා හැඟුනෙ, සටහන් දැක්කම.
කොහොම වුණත්, කියන්න දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. මම මගෙ සතුට වෙනුවෙන් මිසක රට හදන්න බ්ලොග් ලියන කෙල්ලෙක් නොවන නිසා මට පුලුවනි මට ඕනෙ වෙලාවට සටහනක් තියන්න.

කොහොම වුණත්, පෙරේදා..(අගෝස්තු 18) පරණ පාසල් යාලුවො හුඟක් මුණ ගැහුණා. කාලය දිග නිසා හැම අතින්ම වෙනස් වෙලා හැමෝම වාගේ.. මමත් ඒ වෙනසට අහු වෙලා. ඒත් කාටවත් කාගෙවත් වෙනස එක දවසින් (පැය කිහිපයකින්) තේරුම් ගන්න බැරි නිසා ඒ ගැන තව තවත් කතා කරලා වැඩක් නෑ. ඉතින් ඒ හැමදේම අමතක කරලා.. අපි නැටුවා. කෑවා . විනෝද වුණා. විසිර ගියා.

ඒත් කවදාවත් නොහිතපු විදිහට සංවිධාන කටයුතු වලදි, අපි කිහිප දෙනෙක්, එක බඩවැල කඩා ගෙන ආවා  වගේ හදවතට පුදුම විදිහට කිට්ටු වුණා. ඒ හැඟීම ගැන දැනෙන සතුට,හරිම ලස්සනයි. කෙටියෙන්ම කතා කළොත්. ඒ පැය කිහිපයක සාදය නිර්මාණය කරන්න අපි වෙහෙසුණ පහුගිය මාසෙ විඳපු දුක සහ සතුට තමයි... මුලු ජීවිතයටම ඒ සාදයෙන් එකතු වුණ වටිනම දේ.. හැබැයි ඒ වින්දනය අර පැය කිහිපයට ආරාධිතයො වගේ සහභාගි වුණ එක්කෙනෙකුටවත් ලැබුණෙ නෑ. මම ඒ ගැන බය නැතුව කියන්නෙ, ඒ ඉරිසියාවට ලක් වෙන්න මම වාගේම අපේ සෙට් එකම ආසයි කියලා හිතන නිසා.

ආයෙත් කියන්නෙ, මගෙ ජීවිතයෙ කැප කළ නොහැකි එකම දෙයක් තියෙනවා නම්, ඒ තමයි මගෙ සතුට. මම වැඩිපුරම සතුටු වෙන්නෙ... පුළුවන් වෙලාවට බ්ලොග් ලිවීමෙන් , බස් රේඩියෝවෙ වැඩසටහනක් කිරීමෙන්.. මොනා හරි දෙයක් ගවේෂණය කිරීමෙන්... පොත් පත් , පත්තර කියවීමෙන්... අන්තර්ජාලයෙ වුණත් මොනවා හරි කියවලා....කතා බහ කරලා.. ඇත්තටම මම සතුටු වෙනවා.

පහු ගිය කාලෙ හුඟ දෙනෙක් අහපු ප්‍රශ්නෙකට දැන් මම උත්තරයක් දෙන්නම්.

ඔයා ඔය වාගේ status දමන්නෙ ඇයි?

සමහරු ඒවාට ආසයි. සමහරු බනිනවා. සමහරුන්ට අනුව මම හරිම මෝඩයි.

ඒත් හැමෝටම මට කියන්න තියෙන්නෙ එක දෙයයි. ඒ තමයි. මම ලියන කිසි දෙයක් බොරු නෙවෙයි. හැබැයි මම ලියන කිසිම දෙයක් ඇත්තත් නෙවෙයි. මම නිර්මාණය කරන දේවල් වලින්, සත්‍ය ලෝකයේ ජීවත් වන ඔබේ මනස ... මම තත්‍ය ලෝකයේ පරීක්ෂණයකට නිරන්තරයෙන් භාජනය කරනවා. එච්චරයි. ඒකත් මගෙ ආතල් එකේ කොටසක්. මම හරියටම කවුද කියලා කවුරුවත්ම හරියටම සම්පූර්ණයෙන් දන්නෙ නැ.. ඒකයි මගෙ ජීවිතේ තියෙන ලස්සනම කොටස.
හැමෝම දන්නෙ එක පැත්තයි.

මම වගේ හැම දේම සතුටට හරවගන්න උත්සාහ කරන එක තමයි, ජීවත් වෙන්න ලේසිම විදිහ. තමන්ගෙ රස්සාව පාවා තමන්ගෙ ආතල් එක කරගන්න උත්සාහ කරන්න. එහෙම මිනිස්සු මේ ලෝකෙ තව ඉන්නවා. හැබැයි ටිකක් අඩුයි. මම එහෙම උත්සාහ කරන කෙල්ලෙක් නිසාම ඒ වාගෙ තව කෙල්ලෙක් ගැන මම ටිකක් ආඩම්බරෙන් කතා කරන්න ආසයි.

ඇය තමයි.. අපේ බස් රේඩියෝ එකේ සුන්දර සාමාජිකවක් වන අයේෂා.  මුලින්ම මම ඇය හඳුනා ගත්තෙ, ඇය රේඩියෝවට ආපු අලුතම ඇගේ රාත්‍රී වැඩසටහනකට ඇඩ් එක නිර්මාණය කරන්න සූදානම් වූ අවස්ථාවෙ...ඉන් ටික කාලෙකට පස්සෙ මම රේඩියෝවට, ස්ථිරව සම්බන්ධ වුණාම, ඇය මට ගුරු හරුකම් දෙන්න තරමට ප්‍රවීණ සාමාජිකාවක් වෙලා හිටියා. ඔය හැම දේම අතෑරියත්,
අයේෂා කියන්නෙ දැන් මගෙ හොඳම යෙහෙළියො කිහිපදෙනාගෙන් කෙනෙක්.

අයේෂා මේ ලෝකෙ වැඩිපුරම ආසා කරන දෙයක් තමයි විලාසිතා. විලාසිතා කිරීම තමයි ඇගෙ ආතල් එක. දැන් ඇය සූදානම් ඒක ඇගෙ රැකියාව කරගන්න. මට ඒ ගැන තියෙන්නෙ, පුදුම සතුටක්. ආතල් එක රස්සාව කරගත්ත කිසිම කෙනෙක්, කවදාවත් රස්සාව අතාරින්නෙ නෑ..ආතල් එක අතහැරෙන තුරු..

පොඩි ආබරණ බිස්නස් එකක් කියලා.. දැනට කියමු. තව දියුණු වෙයි. ඒකයි මගෙ පැතුම. සයිබර් අවකාශයේ, ම තමයි මේ පුංචි කඩය තියෙන්නෙ.. අපිට ඔබින සරල විදිහට ගනු දෙනු නිර්මාණය වෙලා තියෙන නිසා, මේ පුංචි කඩේ ආකර්ෂණීයයි. ඔයත් ගොඩ වෙලා බලන්න.

මෙන්න අලුත් පුංචි කඩේ




8/2/13

-221- වතුර මල



ඉස්සර අට පට්ටම කිව්වාම, අපි පුංචි කාලෙ තිබුණ ලස්සනම වැඩසටහන. නෝතේරුම් කාලෙ බලපු නමයයි පහ සහ කදමල්ල අමතකම කරවන්න අට පට්ටමට එදා පුලුවන් වුණා. එදා අට පට්ටමේ හැමදාම අලුත් අලුත් දේවල් පෙන්නුවා. ඒ නිසාම අපි නොවරදවා අට පට්ටම බැලුවා.

එක දවසක් අට පට්ටමේ හරි අපූරු වතුර මලක් පෙන්නුවා. ඒ වතුර මලේ හැම තැනින් ම එළිය විහිදෙනවා. හරියට මල් වෙඩි වගේ. ඒක ගැන අපි ඉස්කෝලෙත් සතියක් පුරාම කතා කළා. ඒ තරම්ම ඔපේට නැතත්, ඒ වතුර මලට ටිකක් හුරු වතුර මලක්, දැන් දියවන්නා උයන එකේ හදලා.
ඉතින් දවසකට වතාවක් රෑ අඳුරෙ.. උජාරුවට දිලෙන වතුර මල දැක්කාම කවි සිතිවිලිත් පහල වෙනවා.

රට පුරාම ලස්සන වතුර මල් තියෙනවා. ඒ අතර මම ළඟදි දැකපු ලස්සනම වතුර මල තියෙන්නෙ, නුගේ ගොඩ මල් කාට් එකේ. දිය ඇල්ලක් ගලනවා වාගේ, හරි අපූරුවට කෘතිමව පැතලි තහඩුවක, තට්ටු තුනක් පහළට වතුර ගලන් එනවා. හයිලෙවල් ඉඳන්, බත්තරමුල්ලට එන පැත්තෙ, ඔසුසල ළඟ බස් නැවතුමේ හිට ගත්තොත්, ඔයාට ඉස්සරහින් ඒ ලස්සන නිර්මාණය පෙනේවි.

කොහොම වුණත් අපේ රට වතුර මල් කර්මාන්තෙට රාවණා යුගයෙ ඉඳන්ම දක්ෂයි. සීගිරියෙ පළවෙනියා කුවේරද කාශ්‍යපද කියලා තාම හොයා ගත්තෙ නැතත්, සීගිරියෙ වතුර මල් ගැන දැකපු අහපු නැති අය ලංකාවෙ ඉන්නවා නම්, ඒ අත දරුවෙක්.

අද වෙනකොට උත්සව සැරසිලි වලත් වතුර සැරසිල්ලට ප්‍රධාන තැනක් ලැබෙනවා. වතුරට එක එක පාට දාලා.. ඒවාට මල් දාලා.. හරි අපූරු නිර්මාණ කරනවා.

ඒත් මේ හැම දේම කරන අතරෙ, අපිට අමතක වෙලා යනවා, අපේ මූලිකම අවශ්‍යතාවය වාතයට පස්සෙ වතුර කියලා. ලෝකයෙ මුලින්ම ජීවය බිහි වුණේ වතුරෙ. වතුර නැතුව කිසිම කෙනෙකුට ජීවත් වෙන්න බෑ. ඒත් අද සශ්‍රීක මගෙ රට වතුර ඉල්ලද්දි හුස්ම හිර කරන රටක් වෙලා.

කොළඹ වතුර මල් වල සීරාව ඒ අවට කාණු වැළඳ ගනිද්දි.. ඒ ආසන්නෙම බොන්නවත් වතුර නැති පිරිසක් ඉන්නවා කියන එක, වතුර ඉල්ලලා කෑ ගහනකොට වෙඩි තියනවාට වඩා හිතට අමාරුයි.
අද වතුර නැත්තෙ රතුපස්වලට විතරයි. හෙට කාට නැතිවෙයිද කියලා කවුද හරියටම දන්නෙ?
වතුර වීදුරුවත්, රුපියල් දාහකට විකිණෙන කාලෙ තව පරම්පරා දෙකක් වත් ඈත නෑ කියලා. මගෙ හිත කියනවා.

හිත රිදුණා නම් සමාවෙන්න.