මගේ හිත කලබලයි

මොනා හෝ දෙයක් ලිවිය යුතු යැයි සිත බල කරන නිසාවෙන්, යමක් ලියා තබන්නට යතුරු පුවරුව මත ඇඟිලි තුඩු මෙහෙයවූවද හදවත තුළ තෙරපෙන මහා දුකක් ලියන්නට එන හැඟීම නවතාලයි..

මේ මොහොත වන විට මම සිටින්නේ මා සිටිය යුතු තැන හෝ සිටීමට සිතා සිටි තැන නොවේ. එක් පාර්ශවයකින් මා දිරිමත් වෙද්දී අනෙක් පාර්ශවයෙන් මම අන්ත අඩියකට වැටී සිටින්නෙමි. මගේ හීනය වූ කෙටි චිත්‍රපටය මට වුවමනා ආකාරයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට බැරිවෙන අයුරක් මට පෙනෙයි. මේ අවස්ථා වලදී කාලය පිළිබඳව මට මතුවන තරහ පාලනය කර ගැනීමට නොහැකි තරම්.

මා ළඟ බ්ලොග් ප්‍රවණතා සම්බන්ධයෙන් සහභාගී පරීක්ෂණ තුළින් ලත් අත්දැකීම් හා තොරතුරු බොහෝමයක් වේ.ඒවා ප්‍රයෝජනයට ගතහොත් වචන 5000 ක නිබන්ධනයක් ලිවීම මහා කජ්ජක් නොවේ.

එහෙත් මම එවැන්නක් පළමුවෙන් බලාපොරොත්තු වූයේ නැහැ. මට තවත් අධ්‍යනයට කාලය අවශ්‍යයි. පද්‍ය සංග්‍රහයක් හෝ කෙටි කතා සංග්‍රහයක් ඉදිරිපත් කළ හැකි නමුත් මට වුවමනා ලකුණ මට එයින් ලැබිය හැකි වේවිදැයි යන්න සැක සහිතය.

බැජ් ටොප් වීමට සිහිනයක් නැතත්, මම ආශා කරන්නේ ඉතාම හොඳින් ලකුණු ලැබීමටය. නිබන්ධනය සඳහා වන පීඩනය මේ වන විට විෂයානුබද්ධ ක්‍රියාකාරකම් වලටත් බලපාලා. මම මනසින් ටිකක් දුර්වල වෙලා.

මට මේ වෙලාවෙ කළ යුතු හොඳම දේ ගැන උපදෙසක් ඕනේ..මගේ ගැටළුව ඔබට තේරෙනවාද කියාවත් මම දන්නෙ නැහැ. ඒක් මෙය සටහන් කරනවා විනා මට වෙන කළ හැකි දේකුත් පෙනෙන්නට නැහැ. දින පොතකට වඩා මට සමීප බ්ලොයේ මම මගේ ගැටලුව ලියා තබන්නේ..හැකි කෙනෙක් මට කළ යුතු හොඳම දෙය ගැන උපදෙසක් දෙයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්.

අන්ත අසාධාරණයකට මුහුණ පෑ හැකි නිබන්ධන ක්‍රමයක් ඇස් පනාපිට පෙනෙද්දි, මගේ හිතේ තියෙන්නෙ සුන් වුණ හැඟීමක්...කියන්නත් බෑ..නමුත් දැනෙනවා..

වෙනදාට නිතරම අහන සිංදුවෙන්වත් මේකට මට උත්තරයක් හොයාගන්න බැරි වුණා.

බිම්මල් යට පිපුණු පැතුම් පෑගී යන විට
කඳු මුදුනට නැග බලන්න ජීවිතයක උස