සුබ උපන්දිනයක් නෙරංජිගෙ සිංහල බ්ලොග්ස්ලා

අද මට හදිස්සියෙම මතක තියන් හිටපු දෙයක් මතක් වුණා. අද මගේ සිංහල බ්ලොග් කෙරුවාවට හරියටම වසර තුනයි. හරියටම 2009 අප්‍රේල් 26 වෙනිදා අද වගේ දවසක තමයි මම කිසිවක් නොදැන හදාගත් පුංචි බ්ලොග් එකට සිංහල පෝස්ට් එකක් දැම්මෙ. අද ඒ බ්ලොග් එක නොලිව්වත්, වරද්ද ඉන් අනතුරුව වරද්දා මේවන විට බ්ලොග් 20ක් පමණ හැදුවත්, නීනුගේ නිශාව නැමති බ්ලොග් එක මාස කිහිපයකින් ඩිසෙබල් කරලා දැමුවත්, අද වන විට රෝස වලාකුළු නමින් පටන් ගත් "ඉර ඇහැරෙන ඉසව්ව" පමණක් නෙරංජි හා නීනු කියන නමින් ක්‍රියාකාරී මට්ටමේ පැවතුනත්, මගේ බ්ලොග් ගමන කවදාවත් කැඩුණෙ නැහැ. අන්න ඒ නොකැඩුණු බ්ලොග් ගමනට හරියටම වසර තුනයි...

බ්ලොග් ලෝකයේ ජීවිත් වීමෙන් මා හඳුනාගත් බොහෝ අය ඉන්නවා. නෑදෑයන්ටත් වඩා ඔවුන් මට සමීප වූ බව සැබැවක්. සමහරුන්ගේ ඇත්ත නම ගම නම් මම අදටත් දන්නෙ නැහැ. ඒ වගේම බොහෝ අය සැබෑ ලෙසම මම දන්නවා. මේ බ්ලොග් ගමනට උදව් වූණ අය හුඟක් ඉන්නවා. ඒ සියලු දෙනාම ආදරය පෙරදැරිව මේ අවස්ථාවෙ සිහිපත් කරන්න ඕනෙ. ඒ වගේම සියලුම සින්ඩි වලට Facebook groups වලට මම ස්තූති කරනවා.


නම් ගම් වලින් කාවවත් මතක් නොකරන්නෙ, හිතේ හෝදිසියට කියලා කාව හරි අමතක වුණොත් ඒක වස වැරැද්දක් නිසා. මේ බ්ලොග් එක බලන හැම කෙනෙක්ම මට එක වගේ වටිනවා. තර්ජනය කළාම වගේ හොයාගෙන ඇවිල්ලා කමෙන්ට් දමන හැම දෙනාටම ස්තූතියි. විශේෂයෙන්ම මේ වෙලාවෙ තාරක අයියාව සිහිපත් කරන්ඩ ඕනෙ. එයා තමයි මගෙ කොල්ලා. එයා මට හම්බුණෙත් බ්ලොගේ නිසා.


මට බ්ලොග් කලාව නවත්තන්න හිතුණෙ එකම එක වතාවයි. මම කියන දේ මේ යක්කුන්ට තේරුම් ගන්න බැරුව පොර ටෝක් දෙන්න පටන් ගද්දි එහෙම හිතෙන එක වැරදි නෑනෙ. කොහොම නම්ත් ඉර ඇහැරෙන ඉසව්වට ප්‍රාරම්භය වැටුණෙ එතනින්.
 
හැකි තරම් කාලයක් මම ලියන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. හොඳින් බැරිනං, නරකින් හරි මම මගේ යාළුවන්ට මම ලියන ඒවා කියවෝනවා. කියන දේ නාහන ළමයින්ට වෙන දේ දැනගන්ඩ පුළුවන් කට්ටිය තාරු බබාගෙන් ඇහුවොත්. නෙරංජි ටීච කොයි තරම සැරද? කියලා එයා කියයි.


එහෙනම් දැන් කට්ටියම මට සුබ පතන්ඩ. මේකට ඉක්මනට කමෙන්ට් දැම්මොත් අදම නවකතාව දානවා.