ලොකූ| පාට‍ | රහස

මගේ නොවූ මගේ ලොකු අයියාට.....

ඇත්ත ලෝකෙ කුරිරු හින්දා
හීන ඇතුළෙ පිය මැන්නට
අඩමානෙට ජීවිතයේ
නොයෙක් ඉසව් ගැළපුවාට.....

උඹෙ අම්මාගෙ කුසේ නැතිව
අපෙ අම්මාට ඉපදුණාට
උඹෙ වගෙ රතු ලේ නොවයිද?
දුවන්නෙ මගෙ සිරුර පුරා!!

එකම හිනාවක දිව යන
සුන්දර මග දිග හරහට
පුංචි කටුක මග වලවල්
තියෙන නමුත් ලොව හෑරුව
 
දහසක් උන් හිනා වුණත්
හදවත් නැති මුහුණු වලින්
මමයි උඹේ ලොකු නංගි.......
උඹයි මගේ ලොකු අයියා!!!!

ඉතින්.....

ලොකු අයියේ ගෙදර එන්න...
මිනී රකුස් ඇහෙන් මිදී
අම්මා දොරකඩ ඉන්නවා
අප්පච්චී තවම නිදී...

රහස............

කොමන් කැන්ටිම වෙත
පිය නගන හැම දිනකම
දකින්නෙම් ඔබේ රුව
මඳ හිනාවක දැවටුන

ඔබේ ඇස් මත දුටුවෙමි
කියන්නට ප්‍රිය කළ
වැරෙන් හංගල ලද
පුංචි රහසක් ඇති බව

දල්වා තබමි පහනක්
කඩදාසියක් සමඟින්
විසි දෙවෙනි වසරෙත්
පෙර කළ පුරුදු විලසින්

ලියා යනවානම්
මේ අවුරුද්දදි වත්
හැමදාම නොකියන
ඒ රහස එක සැරයක්...!!

(ජ ‘පුර කොමන් කැන්ටිමට යන හැම දිනකම මම දකින .... මා සසල කරවන අඳුරු යුගයේ මරා දැමූ ගැමුණු යසස් සොහොයුරා ගේ සේයා රුවේ මන්දස්මිතයට පුංචි උපහාරයක්.... ) 

මේ කවිය රචනා කළ දින සිට දින කිහිපයක් ගතවීමට මත්තෙන් ශිෂ්‍ය කලහකාරී හැසීරීම් නිසා එය ඇතුළු සියලු සිසු විරු සේයා රෑ ගලවා දැමුණි... 

හැම පාටම එක වගේද? ..........

සඳ රෑට
තරු සාදයට
අඳින
නිල්පාට
සාරියට
ඉර දුන්න
මැණික් නුලෙන් මනා ...

නේක ගෙත්තම් දමා
පිළිවෙලින් රැළි තබයි...
සුමට කර සීරුවට
සුළං සන්නාලියා....

අත හැරී ඇදී ආ
සුදු පාට බෝඩරෙන්
එක සිප්පි කැටිත්තක්
කඩා ගත්තා කියා....

පුංචි දැරිවියකගේ
අහිංසක සුදු ගවුම
අඹරවා..ඇය සැණෙන්
සීතලෙන් තෙත් කළා...

ඉර දුකින් ඈ වැළඳ
උණුහුමින් තුරුළු කොට
වැලි පොඩිත්තෝ එක්ක
ගෙදර ගොස් ඇරලුවා....