තාරුණ්‍යය සහ පොටෝග්‍රැෆි

අවසරයකින් තොරව උපුටාගත් ඉන්ද්‍රනාම

ඡායාරූප ගැනීම කලාවකි. එයට භාවිතා කරන කැමරාවෙන් 5%ක දායකත්වයක්ද? ඇසින් 45% ක දායකත්වයක්ද හදවතින් 50%ක දායකත්වයක්ද ලැබේ. නමුත් මෙහි ඇති පුදුමය නම් ඇස නැත්නම් ඉතිරි 55% න් පැහැදිළි ඡායාරූපයක් ගත නොහැකි වීමයි. කැමරාව නැත්නම් 95%ක් තිබ්බත් ඡායාරූපයක් ගත නොහැකි අතර, හදවත නැත්නම් ඉතිරි 50%ම තිබුණත් එහි කිසිම අර්ථයක් ගම්‍ය නො‍වේ. කොහොම වුවත් මගේ පුද්ගලික හැඟීම නම්, කැමරාව කුමක් වුවත් පෙනීමේ මට්ටමක් සහිත ඇසකට, හොඳ හදවතක් (නිර්මාණාත්මක දෘෂ්ටියක්) ඇත්නම් හොඳ ඡායාරූපයක් ගතහැකි බවයි.

මා කුඩා කාලයේ එස් එල් ආර් කැමරා මා දුටුවේ ස්ටුඩියෝ එකේ දී පමණි. වෙඩිං වලට පැමිණි එක් අයෙක් අත එවන් කැමරාවක් බොහෝවිට දුටුවෙමි. සාමන්‍ය පවුල් අතර ෆිල්ම් රෝල් දාන කැමරා පවුල් දෙක තුනකට එකක් තිබුණි. ඒ කැමරා වලට වඩා වැඩි වේගයෙන් ශිෂ්ටාචාරය විසින් ඩිජිටල් කැමරාව මිනිසුන්ට පුරුදු කළ බව සිහිපත් කළ යුතුය.

ජංගම දුරකථන වල තෙවනි යුගය වන විට දුරකථනයට ම සවි වූ කැමරා සුලබ දසුනක් විය. ඩිජිටල් කැමරාව සාමාන්‍ය ජන ජීවිතයේ සාමාන්‍ය අංගයක් වූ අතර, ස්ටුඩියෝ වල එස් එල් ආර් කැමරා, ඩී එස් එල් ආර් විය.

ශිෂ්ටාචාරය තවත් පියවරක් ඉදිරියට තිබියදී, ඩී එස් එල් ආර් කැමරා ස්ටිඩියෝ අත්අඩංගුවෙන් නිදහස් විය. අද වන විට ලංකාව් තාරුණ්‍යය විසින් යුග යුග පාසා පිලිවෙළින් සිගරට්ටුව, ඩෙනිම, ඩෙක්ෂුස්, අව්කණ්ණාඩිය, ජංගම දුරකථනය හා උකුල් පරිගණකය වැළඳ ගත්තා සේ ඩී එස් එල් ආර් කැමරාවද වැළඳ ගනිමින් සිටී.

තවත් වසර කිහිපයකින් එය තාරුණ්‍යයේ සාමාන්‍ය අංගයක් වීම වැලැක්විය හැක්කෙක් වේ නම් තවත් ශූක්ෂ්ම නිර්මාණකරුවෙක් පමණි. එය සිදුවීමට ඇති ඉඩ කඩට වඩා සිදු නොවිමට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය.

කොහොම නමුත් කැමරාව තාරුණ්‍ය යේ සාමාන්‍ය අංගයක් වීම තුළ මම බොහෝ දේ දකිමි. පරිගණක ගත වෙමින් පවතින තරුණ සිතිවිලි සොබාදහම හා සමාජය සමඟ බද්ධ වීම සැබවින්ම අගය කළ යුතු අතර, ඒ තුළ නිර්මාණය වන මානව හැඟීම් මත අනාගත සමාජයක පීතෘත්වය නිතැතින්ම සවිබල ගැන්වෙයි.

එහෙත් ඡායාරූපකරණයට ඩී එස් එල් ආර් කැමරාවක් ම ඕනෑ නම්, එතනින් පුංචි ගැටලුවක් මතුවෙයි. හැමෝටම මූල්‍යමය වශයෙන් එවන් කැමරාවක් ගත හැකිද? සාමාන්‍ය ඩිජිටල් කැමරාවකින් පොටෝගන්නා අයෙක් සාමාන්‍ය සමාජය විසින් පොටෝකරුවෙක් විදියට පිළි නොගැනීම මත ඩී එස් එල් ආර් නැති පින්තූර ගන්නෝ අධෛර්යවත් වෙති.

මට අනුව ඇස සහ සිත ප්‍රබල නම් කැමරාව හෝ කාචය 5%කට වඩා වැදගත් නොවෙයි. කවදා හරි ඩී එස් එල් ආර් එකක් ගත හැකි නම් හොඳය. එහෙත් සාමාන්‍ය කැමරාවකින් බොහෝ දේ කළ හැකිය.

ලංකාව තුළ ඩී එස් එල් ආර් කැමරාවකට වඩා අනික් කැමරා ආරක්ෂිතය. ලංකාවේ බොහෝ ලොකු ලොකු පුවත් පත් වල ඔබ දකින ඡායාරූප නිකංම ඩිජිටල් කැමරා වලින් ගත්ත ඒවාය. ඩී එස් එල් ආර් යන්නට බැරි තැන් වලට කැමරා ෆෝන් ළඟා විය හැකිය.

කොහොමවුණත් කැමරාවට වඩා ඡායාරූපය තීරණය වන්නේ ඇස සහ දෘෂ්ටිය මත බව අප සිහිපත් කර තැබිය යුතුයි. එවිට කුඩා කැමරා වලින් නිර්මාණ බිහිවීම තුළ දක්ෂයන් නිරන්තරයෙන් බිහිවෙතැයි මම අපේක්ෂා කරමි.   එවිට ඩී එස් එල් ආර් එකක් ගැනීමට කවදා හෝ ලැබෙන දිරියක් මිස ...එය ලැබෙන තුරු ඡායා රූප කරණය ඇණහිටීමක් නොවෙනු ඇත.