රෝස වලාකුළු: -246- සාරා

ලියන්නම කියලා හිත බලකළත්, ලිවිය යුතු දේ තේරුම් ගන්න බැරි තරමට හිත ඇතුළෙ සිද්ධීන් සහ හැඟීම් කැළඹිලා. ඒ කැළඹීමට එදා වගේම අදත් මම හරි බයයි. ආවේගයන් විසින් කියන ලියවන දේ, හදවතට මිසක් බුද්ධියට අනුකූල නොවෙන අවස්ථා ජීවිතේ වැඩියි. ඒ අවස්ථාවන් තම ආත්මය වගේම අන් ආත්මයන් විනාශ කිරීමේ සම්භාවිතාව ඉහළයි. ඒත් ඔබට සාරා ගැන කිසිවක් නොකියා සිටියොත්, එය මට හමුවූ හොඳම යෙහෙළියකට කරන ලොකුම අසාධරණය වේවි.

*******

සරෝජිනී නායිදු ලියූ Indian Weavers , ඇය රිද්මයානුකූලව පන්තියටම ඇසෙන ලෙස කියෙව්වාය. අපේ පන්තිය හැර කාමර වලින් වෙන් නොවී තිබුණු අවට පිහිටි පන්ති හතරම ඇගේ හඬට ඒ මිනිත්තුව දෙක නිහඬ විය. ඒ කියුම්කාරී මා ආදරණීය යෙහෙළිය සාරා ය. ඇය කවිය කියවා අවසාන වී ලෑලි අසුනේ හිඳගනී. නින්නාද වන මගේ සිතිවිලි එකතැනකට කොටු කර මම ඇය දෙස බලමි. අනතුරුව ඈ මගේ කනට කර මෙසේ පවසන්නීය.

“ කණකොක් තටුවේ සුදුමැලි පාටින් සීතල සළුව වියන්නේ

මිය ගිය ඇයගේ මිනිය වහන්නයි සීතල සළුව වියන්නේ“

සරෝජිනීගෙන් සේකරට, සේකරගෙන් තවත් කෙනෙක්ට ජීවිතය වගේම කවියත් පෙරළි පෙරළි ඇදෙනවා.

ඒ තමයි ජීවිතයෙ වගේම කවියෙත් හැටි. වචනයක් දෙකක් තේරුම් කිරීම ආරම්භ වන විටම කාලපරිච්ඡේදය හමාර බව සටහන් වුණා. ඇය ඈත වැවත්, එපිටින් පෙනෙන පාලමත්, බුදු මැදුරත් දෙස හැඟීම් තේරුම් ගත නොහැකි දෙනෙතකින් බලා සිටීනවා. මේ තමයි විවේක කාලය. ‘බඩගිනියි. මම ඇයට කියනවා. ‘ පෑන් කේක් ඇති බෑග් එකේ අරගෙන කන්න. ඇය මා දෙස නොබලාම උත්තර දෙනවා. සාරා ඉස්සරට වඩා දැන් වෙනස් . තනි වුණ බොහෝ වෙලාවට ස්නායු අඩපණ වුණ කෙනෙක් වගේ හැඟීම් විරහිතව අනන්තය දිහා බලා ඉන්නවා. වැඩි වෙලාවක් එහෙමයි , සිදුවණ කිසිවක් ඇගේ මතකයේ නැහැ. සමහර දවස් වලට ඇය බසයට පවා නගින්නේ අප මතක් කළ පසුවයි. දැන් ඈ, ඈ දිහාව නෙත් නොහෙළා බලා හිඳිනා මා දිහාව බලා සිටිනවා. ‘අපි අද හවසට පත්තර සුවඳ බලන්න යමු ද? ඈ තද දුඹුරු පැහැ ඇස් මගේ නෙත් වලට ඔබමින් මගෙන් අහනවා. ‘සුවඳක් බලන්නෙ කොහොමද සාරා.. මම ඇයගෙන් ප්‍රශ්න කරනවා. ‘ මට පුළුවන්.. ඈ ඇගේ කතාව ඒ කෙටි වචනයෙන් අවසාන කරනවා.

මේ ලෝකය පුරා ඇය කැමතිම සුවඳ වර්ග ලැයිස්තුවක් ගන්නට මින් පෙරදිනක මම වැර වෑයම් කළා. වතුරෙන් එන පල් සුවඳ, පරණ ගබඩා කාමර වලින් හමන සුවඳ, පත්තර තීන්ත සුවඳත , භූමිතෙල් සහ ඩෙටෝල් සුවඳ ඒ අතර ඉහළින් තිබ්බා. එහෙත් ඈ කිසිදා නොකියූ සුවඳක් ඇගේ සුවඳ ලැයිස්තුවෙ තිබුණා. “ඒක ෆර්ෆියුම් එකක සුවඳක්, ඒත් නම අහන්න එපා. ඇය බාග උත්තරයක් දීලා මාරු වෙනවා. ‘ ඇයි මම ඒක ගන්නවාට බයද? මම ඇගෙන් නෝක්කාඩුවට අහනවා. ඇය සිනා වේවී මා දිහා මොහොතක් බලා ඉන්නවා. හරියට මං ගැන දුකෙන් වගේ. ‘ ඒ සුවඳ ඔයාට ගන්න බෑ. මොකද ඒ සුවඳ එන්නෙ ෆර්ෆියුම් එකෙන් විතරක් ම නෙවෙයි. ඈ මා නොදන්න ඈ හඳුනන සුවඳ ගැන එහෙම කියලා මාව සනසවනවා.

සාහිත්‍ය සමිතියේ ඉදිරිපත්කිරීමේ නම් ලැයිස්තුව අතින් අත එනවා මට පෙනෙනවා. ‘ නම ලියන්නද? පුටුවකට හේත්තු වී කපුටු ජෝඩුවක් දෙස බලා සිටිනවා යැයි සැක කළ හැකි ඉසව්වක දිහා දෑස් රැඳුණු සාරා ගෙන් මං අහනවා . ඈ කිසිවක් නොකියා මා දිහාව එක පාරක් බලලා ආයෙ ඇස් ඇරගෙන භාවනාවෙ. එහෙත් ඈට අනිවාර්යෙන් ම ගායනාවක් කරන්නම වෙනවා. පළවැනිම දවසෙ ඇගේ ගායනාවෙන් වසඟ වූ සාහිත්‍ය අනුශාසක ගුරුතුමා හැමදාම අැගෙන් ගීයක් ඉල්ලනවා. ඉතින් මං හැමදාමත් ඇගේ නම ලයිස්තුවෙ ලියනවා.

ඉතිරි කාල පරිච්ඡේද කිහිපයම ඈ අපි එක්ක නොඉඳ, වෙන ලෝකෙක හිටිය බව මට දැණුනා. සිරුර විතරක් එහා පුටුවෙ ඔහේ තිබුණා. වෙලාවකට දිලිසෙන තව වෙලාවකට කඳුළු පිරෙන ඒ ඇස් දුටුවේ මා පමණකැයි මං විශ්වාස කරනවා. ලුවිස් ලෝරන්ස් නම් කිවිඳිය එයාගෙ පෑනට අමුණපු , Children of the dust නවකතාවේ ඉන්න සාරා , මගේ හිතවත් සාරාගෙන් මං මවා ගන්නවා. කාමරයක හිර වෙලා තමන් එක්ක ජීවත්ව වෙන අයගෙ අනාගතය , ආරක්ෂාව ගැන හිත හිත ඒ අයට කොන්දේසි රහිතව ආදරේ කරපු සාරා මට මතක් වෙනවා. ඒ සුන්දර මිනිස් දියණිය සාරා මේ මොහොතේ සිනා කඳුලු සහ වේදනාව මෙන්ම ජීවිතය හිරවුණ සාරාගේ නෙත් තුළින් මම දකිනවා.

මගේ දැහැන බිඳගෙන සාහිත්‍ය සමිතියේ පුරුදු හඬක් සාරා ට කතා කරනවා. ඈ දෙනෙත් බිමට හරවා නැගිටිනවා. නැවත ඇගේ දෙනෙත් මට පමණක් නොව අප හැමෝටම සැණෙකින් හමුවනවා. ඈ අප හැමට ඉදිරියෙන් අපට මුහුණලා අපේ මුහුණු දෙස බලා ඉන්න හැටි මට පෙනෙනවා. දැන් ඒ නෙත් වල බලාපොරොත්තුවම විතරක් දිලිහෙනවා. ඈ හරිම සෞම්‍ය හඬකින්.. අද ඔක්තොම්බර් 4 බව අපි හැමටම කියනවා. කැලැන්ඩරෙත් ඒ බව පෙනෙනවා. හැමෝම ඒ බව දන්නවා. ඒ නිසාම පුදුමයෙන් අපි ඈ දිහා බලනවා. ඒ ඇයිදැයි කිසිවෙක් ඇසුවේ නෑ වගේම, අපිට හේතුවක් කියන්නට වුවමනාවක් ඈට තිබුණෙත් නෑ. දැන් ඇය ගායනා කරනවා. අපේ පන්තියද, අවට පන්තිද හමා යන හුළඟ සමඟ ඇගේ ගායනයට ඒකාත්මික වෙනවා. ඈ වටා දහසක් නොදන්නා මල්ද, ඉටිපන්දම්ද මවා ගන්නට මම උත්සාහ කරනවා.

********

Edelweiss, Edelweiss
Every morning you greet me
Small and white,

Clean and bright
You look happy to meet me
Blossom of snow may you

bloom and grow,
Bloom and grow

forever
Edelweiss, Edelweiss
Bless my homeland forever