-301- අපි අපි වගේ වෙමු.

මගෙ හොඳම යහළුවන්ගෙන් කෙනෙකුට උපන්දිනයට සුබ පතන්න මං පහුගිය අගොස්තුවෙ ඔහුට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තා. “ කොහොමද දන්නෙ, අද මගෙ උපන්දිනේ කියලා. මං ෆේස්බුක් එකෙනුත් උපන්දිනේ අයින් කළානෙ.“ 

ඔහු එක් වරම එහෙම පැවසුවා. 

සමාජ ජල වල තමන්ගෙ පුද්ගලික තොරතුරු නිරන්තරයෙන් එහා මෙහා සංසරණය වීම තවදුරටත් අනුවණ ක්‍රියාවක් යැයි සිතූ මගේ මිත්‍රයා සියල්ල ඉන් සඟවා තබන්න කටයුතු කරලා තිබ්බා. අපි අපේ සබඳතා කොයි තරම් දුරට සමාජ ජාල කරණය කරගෙන තියෙනවාද කියලා දැනෙන්නෙ මේ වගේ දෙබස් වලින්. අපි ෆේස් බුක් එකෙන්, ට්විටරෙන්, ඉන්ස්ටර්ග්‍රෑම් සහ ජී ප්ලස් වලින් අපේ තොරතුරු සැඟෙව්වාම සියලු දෙනාටම අපේ තොරතුරු සහ අපිව අමතක වෙලා යාවි කියලා අපේ හිතට සිතිවිල්ලක් එන්න තරමට අපි සමාජ ජාලෙට ඇබ්බැහි වෙලා.. හැබෑටම වෙන්නෙ ඒ විදිහටම නොවුණත්, අපේ හිත් ඒ විදිහට කාලයක් මුළුල්ලේ හැඩ ගැහිලාෙ. මෙහෙම වෙලා තියෙන්නෙ සැබෑ ජීවිතය සහ තත්‍ය අවකාශය එකක් කරගෙන අපි ජීවත අපි ඇදං යන්න පුරුදු වෙලා තියෙන හින්දාමයි.

මේ කාරණාව තහවුරු කරන්න ඔබට කියන්න මට තවත් සිද්දියක් තියෙනවා. මේ ළඟදි මගෙ හිතවන්තයෙකුගෙ ස්ටුඩියෝවකට, මං මුද්‍රණ කටයුත්තකට එහි සිටින අල්ල පනල්ලෙ තරුණ යුවලක් ආවා. ඔවුන්ට අවශ්‍ය කළේ තමන්ගෙ විවාහ දිනය සහ ඒ අදාළ කටයුතු ඡායාරූප ගත කරගන්න. මගේ මිත්‍රයාගෙ පින්තූර ගැන කල් ඉඳන්ම දැකලා හිතේ තබා ගත්ත රෙකමදාරුවකින් අනතුරුව ඔවුන් පැමිණි නිසා, ඔවුන් පැරණි ඇල්බම් ඇරලා බලන්නවත් වද වුණේ නෑ. ඉතින් මගේ මිත්‍රයා ඔහු ගාව තියෙන එක එක ආකාරයේ පැකේජ ටික ඒ දෙන්නාට පෙන්නුවේ, මිල ගණන් දැනුවත් කිරීමටයි. ඒත් යුවල එතරම් සතුටු බවක් පෙන්නුවේ නෑ. අන්තිමේදි දෙන්නා ටිකක් එකෙල මෙකෙල වෙද්දි මගේ මිත්‍රයා ඔවුන්ට තව දුරටත් අවශ්‍ය මොනවාදැයි විමසුවා. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වී ඇත්තේ විවාහය දින හවසම ස්තූති පත්‍රිකාවට අමතරව ඔවුන්ගේ පින්තූර කිහිපයක සොෆ්ට් කොපි ලබා ගැනීමට බව අනතුරුව මනාලිය පැවසුවා. ඒ අවශ්‍යතාවය මගෙ මිත්‍රයාට එකවර තේරුම් ගන්න බැරි වුණාට, මට නම් තේරුම් ගියා. ඇල්බම් සීයක් ගෙදර තිබ්බත්, දැන් ඒවායෙන් ඒ තරම් පලක් නෑ. ෆේස්බුක් එකට, ඉන්ස්ටා එකට පින්තූරයක් දෙකක්ද එදා හවසම දමා ගන්න බැරි වුණොත්, එයයි විශාලම අඩුපාඩුව වන්නේ.

කොටින්ම කෙනෙක්ට සුබ පතද්දි දැන් ඉස්සර වගේ උපන්දින සුබපැතුම් පත් යවන්නෙම නැති තරම්. ඉස්සර ඉඩ කඩ ඇති වෙලාවට දවස් කිහිපයක් පුරා සීරුමාරුවට උපන්දින සුබ පැතුම් නිර්මාණය කරලා, අපි උපන්දිනේ අයිති කාරයාට එය තෑගි කරනවා. ඒත් අද පින්තූරයක් සමාජ ජාලට අප්ලෝඩ් කළාම හොඳටම ඇති. සුබ පැතුම් පතක් කෙනෙක්ට යැව්වත්  එයට වැඩි වලංගු බවක් ලැබෙන්නෙ, එ් සුබ පැතුම්පතේ පින්තූරය සමාජ ජාලෙක ගියොතින් විතරයි. ඉතිං වැරදීමකින් හරි කවුරු හරි සමාජ ජාලයකට, තමන්ට ලැබුණු කිසි තෑග්ගක, කාඩ්පතක පින්තූර දාලා නැත්තම් ඔහු හෝ ඇය අන් අයගෙන් කිසිවක් නොලබන, සමාජයේ කෙළවරකට වූ කෙනෙක් ලෙස අපිට හිතෙන්න පටන් ගන්නවා. ඒ සමාජජාල සංස්කෘතිය දැන් සමාමාන්‍යකරණය වෙලා නිසයි.

තමන්ගෙ සැමියා දරුවා එක්ක එකට ට්‍රිප් ගිහිං , යාළු මිත්‍රයන්ගෙ පාටි වලට ගිහිං, ගෙදර එක එක විදිහට සිටිමින්, කෑම පිඟන් සමඟ, මල් පෝච්චි සමඟ පින්තූර අප්ලෝඩ් නොකරන විවාහක කාන්තාවකගෙ ජීවිතේ ප්‍රශ්න වලින් පිරුණු, කටුක, අසුන්දර එකක් වෙන්නැති  කියලා ඇගේ යහළුවන්ට හිතෙන්න ගන්නවා. සතුට මනින්නෙ පින්තූර වල තරමින්.

ඡායාරූප වල පෙම්වතෙක් පෙම්වතියක් නොපෙනෙන, සෑම ගැහැණු ළමයෙකුටම, සෑම පිරිමි ළමයෙකුටම පෙම්වතෙක් හෝ පෙම්වතියක් නැතිව ඇති කියලා හුඟක් දෙනා හිතන්න ගන්නවා. කලින් කිව්ව විදිහට මේ නිසාම පුද්ගලික ජීවිත අනිසි ලෙස සමාජගත වීමේ ගැටලුව නිසා තමන්ට අදාල නොවී එහෙත්, තමන්ව බලපෑමකට ලක් කළ හැකි ව්‍යාකූලතා සමුදායකට අද තරුණ පරපුර මුහුණ පානවා.

අපි ජෙනරේෂන් විදිහට බෙදා දක්වුවොත් X  යුගය  මේ බලපෑමෙන් න්‍යායාත්මකව මිදිලා ඉන්නවා. ඒ අය ඩිජිටල් යුගය වැළඳ ගන්න ටිකක් විතර කම්මැලි නිසා.  Y පරපුර තමයි මේ බලපෑමේ, නිර්මාතෘවරු විදිහට සලකන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නෙ අපේ පරම්පරාව. Z පරපුර නම්, සමාජජලා ඇතුළෙම බිහිවුණ නිසා ඒ අයට පුද්ගලිකත්වය සහ සමාජීයත්වය පිළිබඳ විශාල ප්‍රශ්නයක් නැති පාටයි. ඉන්පසුව බිහිවෙන පරම්පරාවල් වලටත් මේ සමාජජාලකරණය සාමාන්‍යයක්ම වේවි. ඒත් y පරපුරේ අපි තුළ තවමත්  පැරණි වටිනාකම් වලටත් ආශාවන් තියෙන නිසා අලුත් වටිනාකම් වැළඳ ගනිද්දි ඝට්ටනයක් මතු වෙන එක ඉතාම සාමාන්‍යයි.

ඔබේ පරපුරේ අනෙක් අය, ඔබේ සමාජ ජාල ක්‍රියාකාරකම් හරහා ඔබව මනිනවා නම්, ඉන් මානසික බලපෑමකට කල් නොවී සිටින්නට උත්සාහ කිරීමයි ඔබ කළ යුත්තේ. එවිට ඔබට අනෙක් අය වගේ වීමට වෙර දරන කාලය වගේම අනෙක් අයගෙ සිත් පුහු ලෙස සතුටු කරවීමට ඔබ ඔබේ සතුටෙන් කැප කරන වටිනා කාලය ඉතිරි කරගත හැකි වේවි. ඒත් ඔබ කැමති සහ ඔබ සතුටු වන්නේ ප්‍රදර්ශනකාරී ලෝකයට නම්, අනෙක් අය විදිහටම ජීවත් වීමට නම්, එය ඔබව සතුටට පත් කරනවා නම්, ඒ අයුරින්ම ජීවත් වන්නට ඔබට අයිතිය තියෙනවා. මම නිතරම කියනවා වාගේ කිසිවක් කිසිවකට වඩා උසස් හෝ පහත් වන්නේ නෑ. ඒත් මේ සටහන හරහා ඔබට අලුත් සිතුවිල්ලක් ඇරඹිය හැකි වේවි කියලා මං විශ්වාස කරනවා.