මහ පොළවේ ඉඩ නැති නම් වලාකුළකට යමු

7/29/13

-220- පැහැසර හිරුවර




අපි ගුරු ගීතය පොතට ආදරය කරන්නෙ, එහි ගුරුවරයාගේ අපූර්වත්වයට. චිංගීස් ගෙන් පසුව, ලෝකය නිරන්තරයෙන් ගුරුවරයා කොහොම කෙනෙක් විය යුතුද? ගුරුවරයා ගේ ආකෘතිය කුමක් විය යුතුද යන්න කතා කළා. පාසල් සම්බන්ධව ගුරුවරු සම්බන්ධව යුරෝපීය රටවල් වල විසි වන සියවසේ සාහිත්‍යක් පවා බිහි වුණා. ඒත් අති බහුතරයක් ගුරුවරු, ගුරුවර රූපය නවකතාවටම සීමා කළා.

ලංකාව තුළත් බොහෝ ගුරුවරු නියම ගුරුවරයා කියන සංකල්පය හඳුනා ගත්තෙ, පැන්ෂන් යන දවසෙ කරන කතාවෙදි කියලායි මට නම් හිතෙන්නෙ. සමහරු එහෙමවත් හඳුන ගන්නෙ නෑ. හැබැයි අද මම කතා කරන්නෙත් ගුරුවරයෙක් ගැන. මේ වාර්තාමය වැඩසටහන හැදුවෙ මම. ජයවර්ධනපුර සරසවියේ ජනසන්නිවේදන විෂයෙහි, රූපවාහිනී විෂය වෙනුවෙන්.

මට මේකට එදා  උදව් කළා. උෂාන්, උමන්ද අයියා, තිෂාරා අක්කා, සහ තාරක අයියා. ඒ හැමෝටම බොහොම ස්තූතියි. මේ වීඩියෝව නිර්මාණය කළේ 2012 වසරෙ මුල් භාගයෙ. ඔබට පෙන්වන්නට කල් ගියෙ, ලකුණු ලැබෙන්න පමා වුණ නිසා. ඉතිං විශිෂ්ට ලෙස මෙයට ලකුණු ලැබුණා වාගේම, මේ සඳහා තිබුණ කථන පරීක්ෂණයටත්, මට විශිෂ්ට සාමාර්ථයක් ලැබුණු බව කියන්නෙ හරිම සතුටින්.

මේ වාර්තා වැඩසටහන ගැන තවත් විශේෂ දෙයක් තියෙනවා කියන්න. ඒ තමයි,  අද වන විට එදා මෙම වැඩසටහනේ  සිටින ගුරුවරයා, සසර කලකීරී පැවිදි දිවියටත් ගිහින්. වසරක් ඇතුළත හුඟක් දේවල් වෙනස් වෙලා. වුණත්, ඔහු කළ සේවය සදාකාලිකයි. ඔහුගෙන් පසුවත් මෙවන් තරුණ ගුරුවරු බිහි වේවා යන්න අපේ පැතුමයි. ගුරුවරයා යනු සදාකාලික නාමයක්. අදටත් මේ දරුවන්, ඔහුව හොයනවාලු. ඔවුන්ට ගුරුවරයෙක් අවශ්‍යයි. ඔහුට වඩා හොඳ ගුරුවරයෙක්.

පළමුවන කොටස


දෙවන කොටස


තෙවන කොටස




බලලා ඉවර වෙලාම කියන්න සාර්ථකද කියලා.

7/10/13

-219- කජු ගහේ ජීවිත




මම මෙය ලියන්නේ කජු ගහක් ගැනම කීමටදැයි. මම නොදනිමි. නමුත්, අද දවස මතක හිටින්නට කුමක් හෝ ලියා තබන්නට සිත බල කරයි. අල්ලපු වත්තේ කජු ගහ ඊයේ එක වරම කතා දැම්මේය. එය නිවස කරගත් කුරුලු ගහණයට යන එන මං නැතිව අපේ අඹ ගසේ , සහ රණවරා ගසේ සරණාගත කඳවුරු ඉදි කරගෙන සිටිති. පූස් දුෂටයන්ද නො අඩුව, ලද අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නා දේශපාලකයන් සේ, ගස් යට බලා සිටිති. කුරුලු පැටවෙක් හෝ බිම වැටුණොත්, එය හොඳ ගොදුරක් බව දන්නා පූසෝ තනිව නොව මිතුරන්ද කැටුව එති.

කොහේදෝ සිට පැමිණි ඇන් ජී ඕ වඳුරු රැලක්, අඹගසට පැමිණ අතු හොළවමින්... අනෙකුත් ගස් වලටද පනිමින්, පළාතම දෙවනත් කරති. ඒ කලබලයට පූස් දේශපාලුවෝ ප්‍රදේශයෙන් ඉවත් වුවද, ගසට හානි වූ හෙයින් කුරුලු සරණාගතයන් සිටින්නේ ඉතා කටුක අවදානමකය.

මම ඔවුන් දෙස බලා සිටිමි. සමහර දේවල් මත අපි ශාරිරිකව හෝ මානසිකව යැපෙන්නෝ වෙමු.
ශාරීරික යැපීමට වඩා මානසික යැපීම ප්‍රබලය. ඉන් එහාට කිසිවක් කීමට මට නොහැකිය. මේ ලිපිය ලියුවේ අද දිනය සිහිපත් කිරීමට සටහනක් තබනු පිණිස මිස, කජු ගස ගැන ශෝකය පල කිරීමට නොවෙයි.

මෙතනින් එහාට නොතේරෙනවා නම් නොකියවා ඉන්න.






ඔබ කිසි දිනක සිනාසුණේ නැත. නමුත් මම සිනාසෙන හැටි බලා සිටි බව මම දනිමි. නුඹ කිසි දින දොඩමලු වූයේ නැත. නමුත් මා දොඩමලු වෙමින් සතුටු වෙන අයුරු ඔබ බලාසිටි බව මම දනිමි.
මම මිනිසුන්ට ආදරය කළෙමි. බොහෝ මිනිසුන්ව විශ්වාස කළෙමි. එය භයානක බව මට කීමට එඩිතර වූයේ නුඹ පමණි. අවසන මම නුඹ සතුරෙකු සේ දුටුවෙමි.

මම කවි ලිවීවෙමි. නමුත් නුඹ කිසි දිනෙකත් ඒ කවි නොවිඳි වග මම දනිමි. නමුත් බොහෝ අය මෙන්, ඒ පිළිබඳ බොරු කියා මා පසසන්නට නුඹ පැමිණියේ නැත. ඔබට කවි ලියන්නට පුලුවන් බවට පුරසාරම්ද ඔබ කිස දිනක දෙඩුවේ නැත. ඔබ උත්සාහ කළේ ද නැත. මම කැමති දේට අකමැති වූ නුඹ සතුරෙකු සේ දුටුවෙමි.

නුඹ ගැන තව බොහෝ දේ ලිවිය හැකිය. නමුත් මම කිසිවක් නොලියමි. මන්දයත් නුඹ මෙය කියවන්නේ නැති වග මම හොඳින්ම දන්නා නිසාය. තවද අදාළ නැති සමහරෙක්, මෙය තමන් වෙත කියන වග සිත ගන්නට ඉඩ ඇති නිසාය. එහෙත් මම මේ දේ මෙතැන ලිබා තබමි.

නුඹ මට කිසිදිනක බොරු කීවේ නැත. ලබැඳි ස්වරයෙන් තබා, කට හඬ ඇසෙන්නටවත් කතා කළේ නැත. නමුත් නුඹ මට ලියූ හැම අකුරකම සත්‍ය ගැබ් වී තිබිණි. නමුත් මම නුඹට ලියූ අකුරු වල අර්ධයක අතිශෝක්තිය ඇති බව මම පිළිගනිමි. දේශන ශාලාවේ මධ්‍යයේ හිඳ මා දෙස බලනා නුඹ මවා ගන්නට උත්සාහ කරමි. දැන් මම නුඹට ආදරය කරමි.

නමුත්, අද නුඹ දුර ඈතකට යන වග මම දනිමි. මතු දිනක හමු වීමට හැකිවේදැයි මම නොදනිමි. එහෙත් මම එක දෙයක් සක්සුදක් සේ දනිමි. මම වෙනස් වන මුත්, නුඹ වෙනස් නොවන බවය. ඉතින් සුබ ගමන්!!