2011 | නව වසර + අපි = රට

2011 තව මොහොතකින් උදා වනු ඇත.එය නව අවුරුද්දකි.අලුත් දශකයකි.සහස්‍රය ලබා දස වසරක් ගෙවී යන මොහොතකි.වෙනදා අලුත් අවුරුදු වලට මෙන්ම මෙවරද කඩ සාප්පු බඩු බාහිරාදියෙන් පිරී ගිය බව ඔබ කවුරුත් දකින්නට ඇත. බඩු මිල එන්න එන්නම වැඩි වුවද...පොල් කෙතරම් ඉහළ මිලකට ගණන් ගියද කිරි බත ඉවීමට පොල් ගෙඩියක් ගෙන යාමට ගෘහනි වරු අමතක කළේද නැත.දරුවන්ට කෙසේ හෝ අලුත් අවුරුද්දට පොත් ටිකක් රැගෙන දෙන්නට බොහෝ දෙමව්පියෝ කටයුතු කළ බවද ගිය දින කිහිපයේ පාරට බැස්සා නම් ඔබ දකින්නට ඇත.
කොතරම් මුදල් අඟ හිඟ තිබ්බත් රතිඥ්ඥා කඩවලට පාඩු නොකරන්නට බොහෝ අය කටයුතු කළ බව අතොරක් නෑර හවස හයේ සිට පුපුරන රතිඥ්ඥා කියති....
දෙදහස් දහය වසර සේම මේ වසරද ගෙවා දමනවා දැයි තීරණය කිරීම අප සියල්ලන් සතුම කාරණයකි....වසර තිහක යුද්දය අවසන් වී වසරක් ගෙවී අවසන් වී ඇතත් ....පශ්චාත්තාප විය යුතු පළිගැනීම් වල එල්ඹ ගනිමින්...ආසන වලට ගහ මරා ගනිමින් දෙදහස් දහය වසර ගෙවා දැමූ බව මතකයේ තබා ගත යුතුය.අපිට මේ ද්ශකය තුළ නැගිටීමට නොහැකි වුවහොත් එය මෙ බිම මත වෙසෙන සියල්ලන්ගේම පාපයකි.ඉපදෙන පරපුරට  ශාපයකි.

1505 සිට 1948 වනතුරු ම පරදේසීන්  පාලනය වූ රට අපි අපේ කරගත්තාට පසුද දුන්නේ දුක් කම් කටොළුය.දැන් ඒවා මඳක් දුර අත්තීතයට එවෙමින් ඇත.අපි අමතක නොකළයුතු අතීතයකින් පන්නරය ලබා අනාගතයට පිය නැගියයුත්තෝ වෙමු....

වසර තිහක් පුරා මිහිදන් වූ ලේ කඳුළු වල සාරයෙන් විකසිත වියයුතු කාලය එළඹ ඇත....

ඉතින් ඔබට සාමය සතුට පිටි නව වසරක් වේවා!!!... 

උඳුවප් කඳුළු | Tears of the Sea

 

තව සුළු මොහොතකින් උදාවන්නේ දෙසැම්බර් විසි හය වෙනිදා...ලංකාවට ඒ දවස අමුතුවෙන් මතක් කරන්න ඕනේ නැතැයි කියලා මම දන්නවා...පුවත්පත් ආයතනයෙ පඩිපෙළ නගින හැම වෙලාවකම එක එක පත්තර විසින් වැඩි වෙන මරණ යාවත් කාලීන කළ ආකාරය දකිද්දි...ඉහළ බිත්තියෙ එල්ලපු පින්තූර වල මිය ගිය සිරුරු, හඬන මිනිස්සු දකිද්දි, 2010 ගෙවුණු අවුරුද්ද පුරාම දිනපතා සුනාමිය මගේ මනසට ආවා.මේ දවස් වල එතරම් එහෙට නොගියත් මේ ලිපියෙ වචනයක් වචනයක් පාසා ලියනකොට මට ඒ පින්තූර එක එකක් හිතට මැවෙනවා.ඒ මැවෙන සිද්දි හැම එකක්ම ඒ දවස් වල දැකපු ටෙලිවිෂන් රූප රාමු වෙලා ඇස් ඉස්සරහට එනවා...මුහුද එදා පුදුම විදිහට නපුරු වුණා.... ඒ ගැන මගේ මතකය පසුවට ලියන්නම්...සුනාමිය අපිට හුඟාක් දේ නැති කළා...යුද්ධයෙන් පීඩා විඳින ජාතියකට අන්ත අසරණ වෙලා විනාස වෙලා යන තරමෙ ප්‍රශ්නයක් දුන්නා.එත් අපි දැන් අවුරුදු හයක් පහු කරලා හුඟාක් දුර ඇවිත්....සිතිවිලි වල බේදය තවම ඇතත් නාමිකව යුද්ධය ඉවරයි..සුනාමියට හසුවූ අයගෙ ජීවිත යථා තත්ත්වයට යම්තාක් දුරට පත් වෙලා.මිය ගිය ජීවිත ඇරුණු කොට..ඒත් මේ සියවසේ අපි කොයි තරම් දියුණුවට ආවත් අපේ රටේ දෙදහස් හතරෙ දෙසැම්බර් විසි හයට පෙර ඉපදුණු අයගෙන් අන්තිමයා මිය යනතුරුම මේ කඳුළු මතකය අපට කතා කරාවි...මුහුද සිදු කළ මහා සමූලඝාතනය අපට අපගේ මනුස්සකම ගැන,නොනැවතී දිවූ ජීවිත ගැන නැවත වරක් සිතා බලන්නැයි කී පණිවිඩයක් විය හැක...අද නිසලව හිටියත් මහා පොළවේ උවමනාවට ගිලගත් අහිංසක මිනිසුන් ගැන අපරිමිත ශෝකයෙන් මහ මුහුද රැළි නංවනු වෙරළ තීරයට ගොස් බලා ගත හැකි වේවි. 

පසුව ලියමි..

සුනාමි රැල්ල ගැන මගේ අත්දැකීම මෙන්න මෙහෙමයි...අපේ ආච්චි අම්මාගෙ දානෙ දෙන්නෙ හැම උඳුවප් පෝයටම කළුබෝවිල හත් බොධිය පන්සලට...එදා මම හිටියෙ පොඩි නැන්දලාගෙ ගෙදර...පිරිමි අය මැච් එකක් බල බල හිටියා...ඔය අතරෙ යටින් නිවුස් කෝලර් එකක් ගියා මුහුද ගොඩ ගැලීමක් ගැන....එතකොටම කවුරු හරි අයි ටී එන් දැම්මා...මුහුදු වතුර එක සැරේ එන මහ ඇළක් තියෙනවා නැන්දලාගෙ ගේ පිටිපස්සෙ...ගල්කිස්ස කිට්ටු නිසා මෙහෙටත් වතුර එන්න පුළුවන් කියලා කාටත් හිතුණා...ඒත් අපිට මේ කිසිදෙයක් දාලා යන්න විදිහක් නැහැ.අපි ගියොත් සිල් පිරිස බඩගින්නෙ...උදේ දහයට උයා ගත්ත හොදි දෙක තුනත් එක්ක මමයි තව කීපදෙනෙකුයි පන්සලට ආවා...බඩු බාගෙන ආපු වාහනේ මගින්ම ඇරියෙ ගාලු පාර පිස්සු වැටිලා තිබිච්ච හන්දා....වෙනදාට ලොකු දෙන්නා එක්ක පොඩි එකෙක් මෝටර් සයිකලේ ගියත් ඔරෝවන පොලීසිය අද ඒ බයිසිකලේටම තව පස් දෙනෙක් දාලා යවනවා.... මිනිස්සු කෑගැහුවා....වතුර එනවා.. ඒ පැත්තට යන්න එපා කියලා....මමයි..අපේ කට්ටියයි පන්සලට ආවා.. සිල් පිරිස බණ නවත්තලා පිස්සුවෙන් වගේ එහෙ මෙහෙ දුවනවා..ඒ මිනිස්සුන්ගෙ පවුල් වලට මොනා වෙලා ඇත්ද කියලා බයෙන්...පවුලෙ තරුණ කට්ටිය විතරයි එදා දානෙට සහභාගි වුණේ..මම බත් බඳින්න පටන් ගත්තා...පන්සලේ ඒ මොහොතෙ හිටපු හැම මනුස්සයා අතටම අපි බත් මුලක් දුන්නා...අපේ අම්මලා ඒ අතරේ ආපහු අපිව එක්කගෙන යන්න එමින් තිබුණා ඒත් වාහන ට්‍රෆික් නිසා මග ඇහිරිලා....ඒත් පැත්තට වතුර ආවේ නෑ... ආවත් මට විකල්පයක් තිබ්බා..පන්සලේ හදපු සිරීපාදෙට නැග්ගාම තට්ටු හතක බිල්ඩිමකට නැග්ගා වගේ නිසා...එදා ආරක්ෂිතව ගෙදර ආවත් මට මරණ බය දැනුනෙ නැත්තෙ නෑ...වතුර තව ටිකක් ආවා නම් කොහොමද මම මේක අද ලියන්නෙ?....මේ හැම දෙයක්ම වෙද්දි මම දහය වසරෙ...

එදා මම ඒ ගැන ලිව්වා මෙන්න මෙහෙම...

මුද්දර ගාස්තු නැත...

වියරු වූ සයුර වෙතටයි.....

මුහුදු තෙර එළිය කර නිම් වළල්ලෙන් එහා
ලහිරු කැන් පතිත විය අලුත් උදයක් කරා
සියල් ලොව පෙර සේම නිසසලයි සුන්දරයි
සයුරු රළ වැලි තලේ හැපි හැපී දඟ කරයි

පෙර නොවූ විරූ ලෙස චණ්ඩ වී මොහොතකින්
ගෙවල් ගස් වැල් සියලු අඹරවා රළ අතින්
හඬා වැටෙනා අහිංසක මිනිස් කැළ සමඟ
මන්ද? ගෙන ගියේ නුඹ අපට හිමි හෙට දවස

නෑසියන් සොහොයුරන් ගෙන ගියත් මරු කරා
අපව තනි කළත් ලොව ජයක් නැත නුඹ ලබා
මහ සයුර, ඔබ සමඟ තරහ නෑ කිසි කලේ...
පොහෝ දා ලේ හලා මහ පවක් ඔබ කළේ..

මෙයට
ඔබෙන් බැට කෑ අය

2004.12.29

 මම කවි ලියන්න ඒ තරම් දක්ෂ කෙනෙක් නෙවෙයි.ඒත් එහෙම ලිව්වා.. අපේ රටේ සුනාමිය එක්ක සාහිත්‍යක් බිහි වුණා...උදාහරණ නම් ඔබ මේ දවස් වල නිතර ම දකිනවා
සමහර සාහිත්‍ය කරුවො සුනාමිය දැක්කෙ මීට හුඟ කාලෙකට ඉස්සර...ඒවා මම හෙට ලියන්නම්...මහ මුහුද අදත් රැළි නගනවා...මට කවදාවත් මුහුද එක්ක තරහ වෙන්න බෑ මේ කළ දෙයට ....අපේ අප්පච්චි නැව් තටාකාංගනේ...මුහුද නැත්තම් නැව් නැහැ.නැව් නැත්තම් අප්පච්චිට රස්සාව නැහැ....මුහුද නිසා ගොඩාක් අය ජීවත් වෙනවා....ඒ නිසා කාටවත් මහ මුහුදට බනින්න බැහැ...අපි මුහුදට ගොඩක් වැරදි කළා...මහ පොළවට ගොඩක් වැරදි කළා...එදා ගෙව්වෙ ඒ විපාක කියලා මම හිතනවා..ඒවා යළිත් ඇති නොවෙන්නයි දැන් කටයුතු කළයුත්තේ..

ඒත් මිය ගිය හැම ජීවිතයක්ම මේ පොළවට වටිනවා.....මරණ සහතිකයක් නැතිව, පාංසකූල නැතිව, මල් වඩම් නැතිව,පෙට්ටියක් වත් නැතිව භූමදාන වූ නන්නාදුනන සියලු මිනිසුනි...ඔබ නිවනටත්,සමාදානයටත් පැමිණේවා....

සොඳුරු සුදු පෙණ ගෝමරින්
සැදි නීලවන් ලමැදේ
අරන් සංගා ගත් සියක් උන්
නොමැත යළි දුටුවේ....

ඔවුන් යළි ඔබ ඇකෙන්
බැස එන මළවුන්ගේ දවසේ
දහස් තරු ඉටි පහන් පිපියන්
මේ කඳුළු අහසේ....

25-12-2010 

මඩ පහර,කොමෙන්ටු දෝෂ සහ නත්තල් තැග්ග

මේ දිනවල දහ නවය පැවති සුහද හමුව ගැන බොහෝ මඩ ප්‍රහාර පළ වේ. ඇතැම් ඒවාට එකඟ විය හැකි අතර සමහරක් දේට ඉඳුරාම මම එකඟ නොවෙමි..ඕනෑම දෙයක් සිදුවී අවසන් වූ පසු සිදු කරනු ලබන පශ්චාත් පරීක්ෂණ වලදී වැරදි හසු වීම වැඩි වීම සාමාන්‍ය කරුණකි.ඒවා නිවැරදි කරගෙන ඉදිරියට යාමට හැකියාවක් ඊළඟ වර තිබෙන්නෙ නම් ඒ පිළිබඳව කවුරුත් සිත් රිදවා ගත නොයුතුය.

කෙසේ වෙතත් කිරි කළයේ වූ ගොම බින්දු ෆිල්ටර් කර දමා කිරි පමණක් ගන්නා සේ  අපි අපි ට හමු වීමට ලැබීමම කෙතරම් සතුටක්දැයි සිතා හිත හදා ගන්නා ලෙස මම සහෘද ඔබ සැමගෙන් ඉල්ලා සිටිමි.කලයට ගොමද කිරිද දෙකම වැටෙන්නේ එක කිට්ටුවෙනි..නැවත නැවත ප්‍රැක්ටිස් කිරීමෙන් පමණයි අපට නිවැරැද්ද කරා ළඟා විය හැක්කේ.ඔබ වැරදි සඳහා නිරන්තරයෙන් මඩ ගැසීමෙන් වෙන්නේ වැරැද්ද ප්‍රමෝට් කිරීම මිස නිවැරැද්ද කරා ළඟා නොවීම බවද මෙහිදී කණගාටුවෙන් කියා සිටිමි.

ඒ කිසිවකට එකම කොමෙන්ටුවක් හෝ නොදැමීම නිසාවෙනි,මගේ සටහනේ මෙවන් යමක් ලියා තබන්නට තීරණය කළේ.

සුහද හමුව ගැන මගේ පුද්ගලික හැඟීම- 

දේශණ පොඩ්ඩක් අඩු වුණා නම්,කට්ටියට කැෂුවල් කතා කරන්න ලැබෙන ඉඩ ටිකක් වැඩි වුණා නම් වටිනාකම ඉහළයි යන්නයි.කුමක් හෝ දෙයක් කිරීමට ඉදිරිපත් වීමම වටිනා දෙයක් හෙයින් මා ඒ දෝෂ ද ඉවත් කරමි. ව්‍යාපෘතිය විශාල වෙන්න විශාල වෙන්න වැරදි අඩුපාඩු විමේ සම්භාවිතාව වැඩි බව අපට පාසලේදී ජීවන නිපුණතා වලට කියා දී තිබේ.

මම දෙවනුවට කතා කරන්නේ කොමෙන්ටු ගැනය..නිර්නාමිකව පෙනීහිඳ අසැබි වදන් වලින් කොමෙන්ටු දැමීම තුළ කිසිම හරයක් නැත.මම පුද්ගලිකව සලකන පරිදී ලෝකයේ අසැබි යැයි කිසිවක් නැත.අසැබි බව තීරණය කරන්නේ සංස්කෘතියයි.එහෙත් අසැබි යැයි සම්මත දෙයක් මගේ බ්ලොගයට දමා ගැනීමට මම අසතුටු හෙයින් එවන් දේ කරන අයගෙන් එසේ නොකරන්නැයි කාරුණික ඉල්ලීමක් කරමි.කොමෙන්ටු මොඩරේට් කිරීම පසුව සලකා බලමි.ඒ මට ඒවා ඇක්සෙප්ට් කිරීමට කාලය මදි හෙයිනි.එන කොමෙන්ටු ටිකද මොඩරේට් කිරීමෙන් සංවාදයට බාධා සලසා කොමෙන්ටු අඩු කරගැනීමට මම අකමැත්තෙමි.ඒ කොමෙන්ටු ගොඩක් දැකීම මට සතුටක් හෙයිනි.

 ඉතින් ඒ සියල්ලට පසුව මට ප්‍රීති දායක පුවතක් ඇත.එනම් 2010 නත්තල් උදාවේදී රෝස වලාකුළට ලැබුණු තෑග්ගය.මාධව අයියා විසින් රෝස වලාකුළට අළුත් ඇඳුමක් සැපයීය.පෝස්ට් ගණනටත් වඩා විශාල ටෙම්ප්ලේට් ගණනක් මාරු කිරීම තුළින් අප්‍රසාදයට පත් රෝස වලාකුළට දැන් ලබන වසර අවසානය තෙක් අලුත් ඇඳුමක් ඕනෑ වෙන එකක් නැත.හේඩර් එක වෙනස් කිරීමෙන් පමණක් චිරාත් කාලයක් මෙය පාවිච්චි කළ හැකි වීම රෝස වලාකුළ ලද සුවිසල් භාග්‍යකි.

රෝස වලාකුළ නත්තල් පණිවිඩය-
මේ දිනවල බොහෝ වී අයි පී අය නත්තල් පණිවිඩ නිකුත් කරති. රෝස වලාකුළටද නත්තල් පණිවිඩයක් ඇත.

බ්ලොග් නත්තල් පණිවිඩය
ගහන මඩ හැරවී නෝන,මඩට මඩ කැපෙන,කූල් ප්‍රීතියක් පිරි නත්තලකට සියලු බ්ලොග් කරුවන්ට ආසිරි....

සමස්ත නත්තල් පණිවිඩය-

හැම මනුස්සයෙක්ම,මනුස්ස කමට හිනාවෙන,අනික් එවුන්ගෙ වැරදි හදා ගන්න ඉඩ දෙන,වැරදි කරලා නිවැරදි වුණු අයට සමාජයේ ගැටෙන්න ඉඩක් දෙන..කරපු නරකට වඩා කළ හොඳ ගැන හිතන..හිත් වල පිරිච්ච මිදුණු කඳුළු වලට අයිති හැම හේතුවක්ම සතුටට හැරවෙන...ආදරය සාමය සතුට පිරුණු සුබම සුබ නත්තලක්.....

කට්ටියම සෙට් වෙලා| SBU 2nd g2g

අද වැඩ අධික දවසක් ...ඒත් අද කියන්න ඕනේ හැම දෙයක්ම අද කියන තරමට නිවුස් එකේ වටිනාකම වැඩියි....අද උදේ පාන්දර ඉඳන් කට්ටියම ලෑස්ති වුණේ බ්ලොග් සුහද හමුවට කියන එක ගැන බ්ලොග් ලියන කියවන අයට මම කියන්න ඕනේ නැහැනෙ...ඕන්න උදේ හතයි හතළිහ වගේ වෙද්දි මට අන්තිමයා හා පූසා මුණ ගැහුණා..දෙන්නාම පරාටා කනවා...ඒ කඩේ ඇතුළට වෙලා ඉන්න කම්මැලි නිසා මම එළියට ආවා.ඔන්න එයාලා එනකන් විනාඩි දහයක විතර කටුවක් කෑවා.ඔන්න අපි එකසිය පනහෙ නැග්ගා නවම් මාවතට ගෙනියන්න කියලා පූසා ටිකට් ගත්තට අපිව ඒ මිනිස්සු වැව ළඟින් බැස්සුවා..පුසා ගොඩාක් ඩ්‍රයිවර් මාමාට පින් දුන්නා..ඔන්න අපි නවම් මාවත් දිගේ එනකොට..."මේ ඔයාලා යන්නේ බ්ලොග් මීටිමටද?" කියලා කෙනෙක් අපෙන් ඇහුවා..ඔන්න ඒ තමයි කණිශ්ක..(අපේ පුරුදු කණියා නෙවෙයි... ඔන්න එයාවත් එක්ක අපි ඉදිරියටම ගියා.ඔන්න බිල්ඩිම.ගෙහාන් අයියා ඒක ඇතුළෙ ඉඳන් කට්ටියටම අත වනනවා.ඔන්න අපි හැමෝම
වත් අක්කලාත් ආවාට පස්සෙ,උඩට ගියා...අපිට කටාර් වල ග්‍රැෆික් අයියා කෙනෙක් හම්බුණා...එයාට මාරෙට සින්දු කියන්න පුළුවන්..(පස්සෙ එයා බැඳපු අක්කවත් ගෙන්නලා පෙන්නුවා.)

කොහොම කොහොම හරි අඳුරන්නෙ නැති අය ගොඩාක් කතා කළා...අත හෝදන තැනදි තමයි මාධව අයියාව දැක්කෙ...මාරයා අයියා අපේ පින්තූර හැම එකේම සුන්දරම චරිතෙ වුණා....මම හිටපු පින්තූර ගොඩක් තාම අප්ලෝඩ් වෙලා නැහැ....

කාලිංග අයියා සහ ඒන්ජල් අනූ අක්කා මේ වෙලාවේ සිහිපත් කළ යුතුමයි....තාක්ෂණය ගැන මම ගොඩාක් දේ දැන ගෙත්තා. ( වෙලාවට දැන් මතක නැහැ.) ඒකට මොකද නීනු කියලා කියපු ගමන් එන්ට්‍රන්ස් එකේදි ඉන්දරේ අයියා නම් හෙන පල් හිනාවක් දැම්මා...තමීර ආපු නැති එක නම් අතක් කැඩුණා වගේ..අපරාදේ...මම ගුටි කන්න හිතා ගෙනමයි ආවේ...ගයන්ත නම් මම හිතුවට වඩා කෙට්ටුයි....සුපුන් මල්ලිත් ඇවිල්ලා හිටියා.. ලස්සන ලස්සන සිද්ධිත් වුණා...ඒවා මුහුණු පොතට සීමා නොකර හෙමින් හෙමින් අපි ලියමු....අද නම් එක එක්කෙනාව ලින්ක් කරන්න වෙලා නැහැ...වෙන පෝස්ට් එකක තනිකර ඒ වැඩේම කරනවා...මගේ මුහුණු පොතේ තමයි ඉස්සෙල්ලාම දෙවෙනි සුහද හමුවෙ පින්තූර පළ වුණේ...(කට්ටිය කියන හැටියට )

ඉතින් මා එක්ක කතා කරපු හැමෝටමත් මම කියපු දේවල් අහන් හිටපු අයටත් ස්තූතියි...කණියා අයියල, මාධව අයියලා ,මාරයා අයියලා ....හැමතැනම අයියලා...අක්කලා නංගිලා නම් දැක්කෙ හරිම අඩුවෙන්...වත් අක්ක, ෆා ද බ්ලොගී, අහිංසකී සහ මම ඇරුණු කොට බ්ලොග් ලියන ගැහැණු ළමයි ආවෙ අඩුවෙන් කියලා හිතෙනවා....ඕක වෙනම මාතෘකාවක්.......කොහොම වුණත් මට සතුටුයි....

මට එන්න ලෑස්ති වෙලා කහ පාට ටී ෂර්ට් එකාක් ඇඳපු අයියා කෙනෙක් විජේසේකර හොදට කී බෝර්ඩ් එකේ තදට බෝල්ඩ් වෙච්චි ඉස්ටිකරයක් දුන්නා.එයාටත් ස්තූතියි...


ගයන්ත,මලින්ත,තාරක ආදී ඔහොම ගොඩක් අය උන්නා... අනේ හැමෝගෙම නම් මතක නැහැ... කට්ටියම ඇවිත් හිටියා...

එන්න බැරිවුණු අයත් අපි ආදරෙන් මතක් කරනවා....

ඉතුරු ගොඩක් දේ පස්සෙ ලියන්නම්....

එතෙරින් ආ පොඩි දුව

ස්වීඩන් යුවලගේ දරු කමට පත් වූ දියණියට වසර විසි හතරකට පසු ශ්‍රී ලාංකික මව හමුවෙයි.
 
_______පුවත්පත් වාර්තාවක්_______

අයියලා අක්කලා
නුඹෙ ඇකයේ නොමඳ
සුන්දර සිනා පා
හුරතල් වෙන කළට
මා නොරටක
දරු පල නැති යුවලකට
දුන් පින ඔබට
දෙව් ලොව
යන්නට ඇතිද?

දෙන්නට කිරි බිඳක්
දෙතනේ නැති වුණිද?
මා උන් හටම දෙන්නට
හිත ඇති වුණිද?
කහවනු කොපමණක
ගනුදෙනුවක් වීද?
මා ගිය දිනේ ඔබ
කෙතරම් හැඬුවාද?

ගං ඇළ වේල්ලේ
දුව පැන ඇවිදින්ට...
වෙල් එළි කමත් වල
කව් ගී මුමුනන්ට....
උණුසුම සිහිල රස
ඇති දෙස පහස මට
අහිමි කෙළේ අම්මද?
ඉපදුණු බිමද?

නදී , ජෙනී වී ජාතිය
මාරු වුණත්...
ඇඳුමින් පැළන්දුමින්
සංකර බව දැණුනත්
සුදු යුවලකට
අයිතිව වෙනතක විසුවත්
මම නුඹගේ පොඩි දුව
දුර ඈත ගියත්

උපන් ගමන් නොමරා
දිවි දුන්නාට
කොහේ හෝ හැදෙන්නට
සැලසෙව්වාට
එ පිනෙන් පතමි අම්මේ
ඔබ බුදු වෙන්ට
යන්නට අවසරයි
දෙවනුවටත් නොරට.......

ටෙම්ප්ලේට් නිසා නිතරම අවුල් යන රෝස වලාකුළු

මට හරියන්ම ටෙම්ප්ලේට් එකක් ලොව තිබේදැයි තවමත් සැක සහිතය....මට ගැළපෙන ටෙම්ප්ලේට් එකක් සෙවීමේ මෝඩ චාරිකාවට මම ප්‍රබල බ්ලොග් කරුවන් පවා ඇඳා ගත් බව මතකයේ ඇත...බ්ලොග් ටෙම්ප්ලේට් වෙනස් කිරීමට ගොස් නිරන්තරයෙන්  මුහුණ පාන්නට සිදුවූ ගැටළු බොහෝය..

විජට් අවුල් ඇති වීම.බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් දෙවරක් බැගින් පෙන්වීමේ සිට,බ්ලොග් එක ඩිසේබල් වීම දක්වා සුන්දර අත්දැකීම් වලට මා මුහුණ පෑවෙමි...ඉන්දරේ අයියාගේ ෆේස් බුක් එකවුන්ට් එකටද,ශාකුන්තල අයියාගේ ගූගල් චැට් වලට ද පින් සිද්ධ වන්නට මා ඒ බොහෝ ගැටළු විසඳා ගත්තෙමි..මා හට බ්ලොග් සම්බන්ධයෙන් සමහර අවස්ථා වල පැන නැගපු ගැටළු ගූගල් ගෲප් එකට වත් දැමීමට සුදුසු නැතැයි, ඒ දුටු අන්තිමයා වරක් තරයේ කියා සිටිය..

කෙසේ වෙත්ත දැන් ටෙම්ප්ලේට් එකට මම කැමැතියි..නමුත් එය රෝස වලාකුළට කෙතරම් දුරට ගැළපේදැයි මම නොදනිමි...හොඳ ටෙම්ප්ලේට් තිබ්බොත් මට කියනු මැනවි..වර්තමාන ටෙම්ප්ලේට් එක සොයා ගත්තේ මගේ තරහකාරයෙකුගේ ලින්ක් එකක් මාර්ගයෙනි.ඔහු මේ බව දැන ගතහොත් ලොකු ගැටළුවක් සිදු වී මට පොලිස් සහය පැතීමට සිදු වනු ඇතැයි...අල්ලපු ගෙදර ඇන්ටි පැවසීය...

ඇස් වහ+ Blog එක

ඔය නිනූ නිනූ කියලා කිව්වට මොකද මගේ නම නෙරංජි...නෙරංජි සුලක්ඛනා...ඕ ලෙවල් කාලෙ ඉඳන් මගේ සමහර යාලුවෝ ර යන්න සද්ද කරන්න බෑ කියලා..මහප්‍රාණ කියන්න බෑ කියලා වදේ ගහන්න ගත්තා... එයාලා මට දාපු නමක් ඕක...බ්ලොග් ලියන්නත්
මම දිගටම ඒ නම තමා භාවිතා කළේ....ඒත් දැන් ළඟදී අපේ බ්ලොග් උත්සවයත් තියෙන එකේ...ඔය නිකම් එහෙ මෙහෙ තියෙන නම් කෑලි අයින් කරලා ඇත්ත නම භාවිතා කරන්ට පටන් ගන්න ඕනේ කියලා හිතුණා...

මම ඉතින් අයි ඩී එක හංගලා මහලොකුවට දේශපාලන කතා ලියන්නෙත් නැහැනෙ....ඔන්න මම නෙරංජි...ඕනේ නමකින් කතා කලාට කිසි කේස් එකක් නැහැ...

බ්ලොග් එක දියුණු කරලා ගන්න ඕනේ....මේකට කොමෙන්ට් වැටෙනවා මදි........දැන් බලන්න අපේ තමීර අයියා...මැයි මාසෙට පස්සෙ මේ ඊයෙ පෙරදා ලියලාත්  කොමෙන්ට් තියෙනවා...

මම හිතන්නෙ කවුරුහරි මගෙ බ්ලොග් එකට ගුලි අඹරලා...වෙන එකෙක් නෙවෙයි..තමීරයියා ම තමයි....මං ගාව සාක්කි තියෙනවා..

දැන් ඔක්කොම තියලා මගේ බ්ලොග් එකට ඇස් වහ පුච්චන්න ඕනේ.... හික් හික්

දවසක මුතු වැල් ගෙනෙනව ගෙනත් නුඹට පළදවනවා|21 + වැස්සි පැටියා

තව දවස් අටකින් අපේ විද්‍යාලේ බ්ලොග් අඩවි වලට ලකුනු දෙනවා..මම නම් ගොඩාක් ඒකට ලිව්වෙ නැහැ..එහෙමයි කියලා ලියන්න දේකුත් නැහැ....ඒත් මුකුත් නොලියත් බැහැ....ඒකට පුළුවන් තරම් හොඳ පෝස්ට් ටිකක් දමන්න ඕනේ....අපේ අනික් කට්ටිය ගෙ බ්ලොග් ගැන බලන්න ඕනේ....මට මගේ යාළුවො ටික ගැන බලන්න බැරි වුණා... එයාලාටත් ලකුණු ගන්න පොඩ්ඩක් හරි උදව්වක් වෙන්න ඕනේ...සමහරක් අයට තාම බ්ලොග් කෙරුවාව මංඥ්ඥං නිසා....ආ මට කියන්න අමතක වුණානේ..නීනුගේ විසි එක් වෙනි උපන්දිනේ ට නීනුගේ අප්පච්චි..එළදෙන පැටියෙක් නිදහස් කළා...අප්පච්චි ඒ වෙනුවෙන් දෙමට ගොඩ ගවඝාතකාගාරෙට ගිහින්...අප්පච්චි කියනවා සංසාරේ එපා වුණාලු......නීනු නම් ඉතින් මස් කන්නෙ නෑ...ඒ නිසා ප්‍රශ්නයක් නෑ...මාළුත් ආසාවෙන් කන්නෙ නෑ..ඒත් ඩොක්ටර් අන්කල් නම් කියන්නෙ නීනුට ඇග තිබ්බට හයිය හත්තිය නැහැ කියලා....කොහොම වුණත් නිතරම ඉස්පිරිතාලෙ ඉන්න එක විනොදාංශෙ නිසා නීනුට දොස්තර අයියලා අක්කලාත්,අන්කල්ල ඇන්ටිලත්  හරි ආදරෙයි...මේ ඉන්නෙ නීනු නිදහස් කරපු වැස්සි චුට්ටා... එයා හදන්නෙ අල්ලපු ගෙදර සීයා...ඒ සීයා ළඟ තව වස්සො ගොඩාක් ඉන්නවා...ළඟදීම ඒ වස්සකුට වැස්සි පැටියාව බන්දලා දෙන්න අදහසක් තියෙනවා කියලා ඒ සීයා නීනුට කිව්වා...