මට තාමත් මතකයි....අපි පුංචි කාලෙ දොස්තර හොඳ හිත බලන්න...ටීවී එක ළඟට ආසාවෙන් දුවගෙන ආපු හැටි.ඒ දවස් වල මගේ ප්‍රියතම ගීතය "බෑ කියලා බෑ..."..ටිකක් ටිකක් ලොකු වෙද්දි මට දැන ගන්න ඕනේ වුණා.ඒ ගීතය ලිව්වෙ කවුද කියලා..
මම හිතුවා ඒ ගීතයෙ අයිති කාරයා ලොකු දැන මුත්තෙක් කියලා....අපේ අම්මාගෙන් මම ඇහුව....එතකොට අම්මා කිව්වා...ප්‍රේමකීර්ති අල්විස් කියලා කෙනෙක් තමයි.. ඒ ගීතය ලිව්වෙ කියලා...ඉතින් මට ඇත්තටම ප්‍රේම් අංකල් ව දකින්න ආසා හිතුණා.ඒත් මම ඉපදෙන්නත් ඉස්සර දවසක කට්ටියක් ඇවිත් අංකල්ව මරා දාලා.
ඉස්කෝලෙ දේශණ වලදි, මාධ්‍ය කවයේ රැස්වීම් වලදී අපිට උගන්නන්න ආපු ගොඩාක් දෙනා, අංකල් ගැන සිහි කළා.ඒත් රූපවාහිනි නාලිකා වල අංකල්ගෙ වැඩසටහන් ගියෙ අඩුවෙන්..හුඟක්ම අඩුවෙන්...ඒකත් ජූලි මාසෙ මේ දවස් වලට විතරයි.ප්‍රේම් අංකල් ලියපු ගීත හුන්නාක් අදත් ප්‍රචාරය වෙනවා. ඒත් දැන් ගායකයාගෙ නම වත් නොකියවෙන සංස්කෘතියක එයාලා අංකල්ගෙ නම කියන්නෙ නෑ. සමහර අලුත් අය ඒවා ලිව්වෙ අංකල් ද කියලා දන්නෙවත් නෑ...සමහරු අංකල්ගෙ නමවත් දන්නෙ නෑ.ඒත් මේ දවස් වල ලංකාවේ සමාජ රටාව අමුතු වෙනස් කමක් වෙමින් පවතිනවා...එක එක අදහස් නියෝජනය කරන නෙක විධ පුද්ගලයන්, ප්‍රේමකීර්ති අල්විස් කියලා කෙනෙක් ගෙන නොයක් විදිහේ ගුණ කථන කරනවා... ඒවා ගොඩක්ම කෙරෙන්නෙ ආකර්ෂණයටද කාලයේ තාලයට ද කියලා කියන්න මම දන්නෙ නැහැ අංකල්...හැබැයි මේ කාලෙට එයාලා අංකල්ගෙ නම නැවතත් උපද්දනවා කියලා නම් පැහැදිළිව කියන්න පුළුවන්...
කවුරු හරි ඔබතුමාව මරලා දැම්මෙ මොනවා බලාපොරොත්තුවෙන් වෙන්න ඇතිද?එයාලාට එහෙම කරන්න කියලා කිව්වෙ කවුද?...එයාලා අංකල්ව මරලා මොනාද ලබා ගත්තෙ?...මට ඔහොම ප්‍රශ්න ගොඩාක් තියෙනවා....අපේ කාටූන් ගීත දැන් අංකල් ලියපුවා ත්‍රම් ලස්සන නෑ... ඉස්සර වගේ සම්භාව්‍ය ප්‍රහසන
ගීත කලාවකුත්ජ් දැන් අපිට නෑ...ඒවා කොහොම වුණත් තිස් එක් වෙනිදාට කිහිප පොළකම අංකල් වෙනුවෙන් ගුණ අනුස්මරණ තියෙයි....ඒවාගෙ ගොඩාක් අය අංකල් ගැන කතාකරාවි....අනේ ආදරණීය ප්‍රේම් අංකල්, ඉන්න ලෝකෙක සතුටින් ඉන්න.මෙහෙට එන්න හිතන්නවත් එපා...එදා අංකල්ව මරපු අයගෙ පහු පරම්පාරාවලුත් අද ප්‍රේම් අංකල්ට ආදරෙයි...ඒත් මේ හිත් කොයි වෙලේ හරි වෙනස් වුනොත්...ආපහු මහා විනාසයක් වෙයි....කොහොම වුණත් ඉතුරු කරලා ගිය ටික , ඒ කලා කෘති වල වටිනාකම් අපේ කලා ලෝකය හැඩ ගස්සවන්න ප්‍රම්මණවත්...අංකල්ට මේ කවිය මතක නම්,පොඩ්ඩක් හරි සතුටු වෙන්න පුළුවන්..ඔබේ මරණයෙන් පස්සෙ උපන් අළුත් පරම්පරාව ඔබ ගැන නොදන්නවා නොවේ කියලා....
මල් පිපුණේ සුවඳ දෙන්න බෑ කියලා බෑ..
තටු ලැබුණේ පියාඹන්න බෑ කියලා බෑ..
අත් ලැබුණෙ වැඩ කාරන්න බෑ කියලා බෑ..
මේ ලෝකේ කිසිම දෙයක් බෑ කියලා බෑ..
අපි හැදුණේ රට රකින්න බෑ කියලා බෑ..
රට වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න බෑ කියලා බෑ..
යුතුකම් රැස ඉටු කරන්න බෑ කියලා බෑ..
නගේ මලේ කිසිම දෙයක් බෑ කියලා බෑ..
(ප්‍රේම් මාමා)
මීට ආදරණීය නොදුටු දුවක්
නීනු සත්‍යා
7/6/10
ප‍්‍රාර්ථනා නොකළ භයංකර සිහිනය
පැමිණි ඝන සැඩ කිරණ
හැලිවළං පැලී ගිය
මහ පොළොව මත සරත......
දිය බිඳක් සොයාගෙන
වැලි කතර සරණ සත
දෑස් පෙනෙනා ඉමක
මිරිඟු දිය විල් තෙරය......
මිනිස් බල රැක ගන්න
මුත‍්‍ර පිරිපහදු කර
අමරසක් සේ සිතා
උගුර දෙක ගිලින කළ...
කටු ගෙවල් දොරටු අස
ලොකු කුඩා ජනතාව
තුරුලතා යනු කිමැයි
දැක ගන්න පෝලිමක....
කණින සැම ඉසව්වෙන්
මතු වෙනා ඇට කැබලි
කඳුළු කැට පුරවලා
ගිනි ඇවිලූවා සිතට....
මතකයන් රැගෙන ගියෙ
ලෙයින් තෙත අතීතෙට
එකිනෙකා මරා ගත්
සාපලත් දේශයට....
සංහාරයේ තරම
දැක දැකම පිළිකුළෙන්
අරමුණින් නග්න සිත
ඇවිද ගෙන යන කලට..
බලය,මිල,සවිය,ජය
උදෙසාම අමන ලෙස
තලා පොඩි කර දැමූ
අහිංසක මිනිස්කම
කාණු පල්ලෙන් නැගිට
මා දෑස දෙස බලා..
වාරුවක් ඉල්ලමින්
අසරණව සිනාසිය...
Subscribe to:
Posts (Atom)